การพัฒนาสินค้าหัตถกรรมไทยเพื่อพัฒนาชุมชนที่ยั่งยืน กรณีศึกษา อำเภอแม่แตง อำเภอสารภี อำเภอสันกำแพง และอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การพัฒนาสินค้าหัตถกรรมไทยเพื่อพัฒนาชุมชนที่ยั่งยืน กรณีศึกษา อำเภอแม่แตง อำเภอสารภี อำเภอสันกำแพง และอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์หัตถกรรมของจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 4 อำเภอ 2) เพื่อประเมินความพึงพอใจผลิตภัณฑ์หัตถกรรมที่เกิดจากการพัฒนาผลิตภัณฑ์หัตถกรรมใหม่ของจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 4 อำเภอ ในการดำเนินงานวิจัยได้ทำการเก็บข้อมูลตัวอย่างผลิตภัณฑ์เดิม กระบวนการทำผลิตภัณฑ์ โดยนำแนวทางด้านการออกแบบมาคิดมาวิเคราะห์ และพัฒนาผลิตภัณฑ์ตามความต้องการของกลุ่มตัวอย่างและผู้บริโภค โดยการนำจุดเด่นของผลิตภัณฑ์ทั้ง 4 กลุ่ม มาออกแบบเพื่อให้ได้แนวทางพัฒนาสินค้าหัตถกรรม และประเมินความต้องการรูปแบบผลิตภัณฑ์ จำนวน 80 คน พบว่าในด้านความสวยงาม สี ลวดลาย รวม 25 คน โดยคิดเป็นร้อยละ 31.25 มีความต้องการมากที่สุด และได้ประเมินจากกลุ่มตัวอย่าง จํานวน 248 คน เพื่อประเมินความพึงพอใจผลิตภัณฑ์หัตถกรรม
ผลการวิจัย พบว่า ระดับความพึงพอใจด้านรูปแบบของผลิตภัณฑ์ ของผลิตภัณฑ์กลุ่มหัตถกรรมบ้านหนองตอง อำเภอแม่แตง มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ ระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.36 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.15 ระดับความพึงพอใจด้านรูปแบบของผลิตภัณฑ์ กลุ่มวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแผกหลวง อำเภอแม่ริม มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ ระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.50 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.17 ระดับความพึงพอใจด้านรูปแบบของผลิตภัณฑ์ กลุ่มวิสาหกิจชุมชน บ้านป่าปงหลวง อำเภอสารภี มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.21 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.13 ระดับความพึงพอใจด้านรูปแบบของผลิตภัณฑ์ กลุ่มวิสาหกิจชุมชน อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่มีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ย 4.68 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.09