การทดลองการพัฒนาวิถีประชาธิปไตยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน

ผู้แต่ง

  • สนิท ภูมาศ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการพัฒนา มหาวิทยาลัยนอร์ท-เชียงใหม่

DOI:

https://doi.org/10.14456/rcmrj.2015.215107

คำสำคัญ:

การพัฒนาวิถีประชาธิปไตย, นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3, จังหวัดลำพูน

บทคัดย่อ

     การทดลองการพัฒนาวิถีประชาธิปไตยผู้วิจัยดำเนินการ 2 ระยะ คือระยะแรกศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อวิถีประชาธิปไตยของนักเรียน เพื่อนำข้อมูลมาเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างรูปแบบกิจกรรมพัฒนาวิถีประชาธิปไตย ระยะที่สอง เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง วัตถุประสงค์เพื่อทดลองการพัฒนาวิถีประชาธิปไตยนักเรียนในด้านความรู้  ทัศนคติ  พฤติกรรม ด้วยกิจกรรมสำนึกพลเมืองในโรงเรียน กลุ่มตัวอย่างคือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 อำเภอลี้ จังหวัดลำพูนที่ลงทะเบียนเรียนปีการศึกษา 2557  นักเรียนกลุ่มทดลอง คือ  นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนเวียงเจดีย์วิทยา  อำเภอลี้  จังหวัดลำพูน จำนวน 67 คน นักเรียนกลุ่มควบคุมคือนักเรียนโรงเรียนแม่ตืนวิทยา อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน จำนวน 58 คน ก่อนดำเนินการทดลองมีการทดสอบ Pre-test เพื่อวัดวิถีประชาธิปไตยนักเรียน ในด้าน ความรู้ ทัศนคติ พฤติกรรมทั้งกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ผลปรากฏว่าค่าประเมินไม่แตกต่างกัน  ภายหลังกลุ่มทดลองเข้าร่วมกิจกรรมพัฒนาวิถีประชาธิปไตยด้วยกิจกรรมสำนึกพลเมืองในโรงเรียนเสร็จสิ้น  ทำการทดสอบ Post-test กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม  จากนั้นนำผลการทดสอบมาวิเคราะห์เปรียบเทียบทางสถิติ ถึงความแตกต่างของคะแนนวิถีประชาธิปไตยที่เพิ่มขึ้น  พบว่าคะแนนเฉลี่ยวิถีประชาธิปไตย ของกลุ่มทดลอง ทั้งก่อนและหลังทำการทดลองแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.001  กล่าวคือ นักเรียนที่เข้าร่วมกิจกรรมสำนึกพลเมืองในโรงเรียนมีค่าคะแนนสูงขึ้น และสูงกว่านักเรียนที่ไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมสำนึกพลเมืองในโรงเรียน  การพัฒนาวิถีประชาธิปไตยเป็นการพัฒนานักเรียนเริ่มตั้งแต่การสร้างความรู้ จากนั้นปรับเปลี่ยนทัศนคติ จนนำไปสู่การเปลี่ยนพฤติกรรมเกี่ยวกับการดำรงชีวิตตามแนวทางวิถีประชาธิปไตย  ดังนั้นแนวทางการพัฒนาวิถีประชาธิปไตยดังกล่าวสามารถใช้พัฒนาวิถีประชาธิปไตยนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ได้

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง และมูลนิธิคอนราดอาเดนาวร์. 2548. คู่มือประกอบการเรียนการสอนประชาธิปไตย ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.

กระทรวงศึกษาธิการ. 2551. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ณรงค์ สินสวัสดิ์. 2539. การเมืองไทย การวิเคราะห์เชิงจิตวิทยา. กรุงเทพฯ: วัชรินทร์.

ทิศนา แขมมณี. 2530. นักประชาธิปไตยน้อย ความสำเร็จแค่เอื้อม, ในทิศทางที่ท้าทาย. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นรินทร์ชัย พัฒนพงศา. 2542. การสื่อสาร-รณรงค์เชิงยุทธศาตร์เพื่อเปลี่ยนพฤติกรรมมนุษย์เน้นการเจาะจงกลุ่มและมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: ลินคอร์นโปรโมชั่น.

บรรจง ชูชาติสกุล. 2534. ประชาธิปไตยในโรงเรียน. วารสารวิทยาจารย์. 89: 8–11.

บัญญัติ สมชอบ. 2533. แนวคิดของครูสังคมศึกษาในการเสริมสร้างคุณลักษณะประชาธิปไตยแก่นักเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดยโสธร. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญชม ศรีสะอาด. 2547. การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ศรัณยู หมั้นทรัพย์. 2554. ภาคประชาสังคมกับการแก้ไขปัญหาการเมืองไทย: การใช้เงินในการหาเสียงเลือกตั้ง. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

สุภางค์ จันทวานิช. 2542. การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อารีย์ โพธิ์บางหวาย. 2550. การพัฒนารูปแบบการบริหาร เพื่อพัฒนาจิตสำนึกประชาธิปไตยของนักเรียนประถมศึกษา ในเขตภาคเหนือตอนล่าง. ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.

Grotius, H. 1625. On the Laws of War and Peace. New. York: Walter J. Black.

Locke, J. 1931. An Essay concerning the Understanding knowledge opinion and Assent. Cambridge: Benjamin Rand.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2015-12-26

รูปแบบการอ้างอิง

ภูมาศ ส. (2015). การทดลองการพัฒนาวิถีประชาธิปไตยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน. Community and Social Development Journal, 16(1), 123–134. https://doi.org/10.14456/rcmrj.2015.215107

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย (RESEARCH ARTICLE)