ปัญหาและแนวทางการแก้ไขการทำงานล่ามประสานงานกีฬา จีน-ไทย และไทย-จีน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้ศึกษาปัญหาและแนวทางแก้ไขปัญหาการทำงานล่ามประสานงานกีฬาจีน-ไทย ไทย-จีน โดยเก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์บุคคลที่มีประสบการณ์ทำหน้าที่ล่ามประสานงานกีฬาจีน-ไทย ไทย-จีน วิเคราะห์ตามทฤษฎีการแปลแบบยึดความหมาย ผลการศึกษาพบว่า ปัญหาที่พบในการทำงานล่ามประสานงานกีฬาจีน-ไทย และไทย-จีน ประกอบด้วย 1) ปัญหาศัพท์เฉพาะ ซึ่งครอบคลุมถึงศัพท์อุปกรณ์กีฬา ศัพท์กติกาการแข่งขัน ศัพท์เฉพาะสารต้องห้ามทางกีฬา รายชื่อยาที่เป็นส่วนประกอบของสารต้องห้าม ศัพท์เฉพาะทางด้านวิทยาศาสตร์การกีฬา สรีรวิทยาการกีฬา หรือศัพท์เฉพาะที่ใช้ในทางการแพทย์ 2) ปัญหาระดับภาษา สถานการณ์ในการสื่อสารของล่ามประสานงานกีฬาส่วนใหญ่ไม่เป็นพิธีการ ระดับภาษาที่ใช้เป็นภาษาทั่วไป 3) ปัญหาสำเนียงถิ่น สำนวนภาษาที่ใช้แตกต่างกัน 4) ปัญหาการสื่อสารข้ามวัฒนธรรมของเจ้าหน้าที่ชาวไทย 5) ปัญหาประเด็นอ่อนไหวทางการเมืองระหว่างประเทศ และ 6) ปัญหาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ ปัญหาขาดแคลนล่ามประสานงานกีฬา ปัญหาค่าตอบแทน ปัญหาความไม่แน่นอนของเวลาในการปฏิบัติหน้าที่ และปัญหาล่ามประพฤติตัวไม่เหมาะสมในการทำงาน
จากปัญหาข้างต้น ผู้วิจัยได้เสนอแนวทางการแก้ไขปัญหาการทำงานล่ามประสานงานกีฬาจีน-ไทย ไทย-จีน ดังนี้ 1) ล่ามควรมีนิสัยรักการอ่าน แสวงหาความรู้ทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นภาษาไทย หรือ ภาษาจีน การมีความรู้ทั่วไปจะทำให้เราแปลได้ดีขึ้น และควรหาโอกาสเข้าร่วมกิจกรรมเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับกีฬาด้วย 2) ล่ามควรฝึกทักษะการฟังบ่อย ๆ ฝึกแปลพูดเป็นระยะ และควรสรุปการแปลของตัวเองหลังจากเสร็จภารกิจ 3) สมาคมกีฬาที่รับผิดชอบควรนำประเด็นความแตกต่างทางวัฒนธรรมเพิ่มในหลักสูตรการอบรมก่อนปฏิบัติงาน เพื่อสร้างความเข้าใจที่ถูกต้องให้กับเจ้าหน้าที่แต่ละฝ่าย 4) ล่ามควรเป็นกลาง ไม่ออกความคิดเห็น หรือ แสดงพฤติกรรมที่บ่งบอกว่าตนฝักใฝ่ฝ่ายใด และล่ามควรควบคุมและปรับสถานการณ์ให้อยู่ในสภาวะปกติ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ประกาศลิขสิทธิ์จะปรากฏในเกี่ยวกับวารสาร ควรอธิบายสำหรับผู้อ่านและผู้เขียนว่าเจ้าของลิขสิทธิ์เป็นผู้เขียนวารสารหรือบุคคลที่สาม ควรรวมถึงข้อตกลงการอนุญาตเพิ่มเติม (เช่นใบอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์) ที่ให้สิทธิ์แก่ผู้อ่าน (ดูตัวอย่าง) และควรให้วิธีการรักษาความปลอดภัยหากจำเป็นสำหรับการใช้เนื้อหาของวารสาร
References
กนกพร นุ่มทอง. (2563). ภาษาจีนเพื่อการล่ามในธุรกิจ. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,
สาขาวิชาภาษาจีน, ภาควิชาภาษาตะวันออก, คณะมนุษยศาสตร์.
การกีฬาแห่งประเทศไทย. (2564). แผนยุทธศาสตร์การกีฬาแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2565-2570. กรุงเทพฯ: การกีฬาแห่งประเทศไทย.
กรพิม วุฒิพงศ์ และ หนึ่งหทัย แรงผลสัมฤทธิ์. (2559). ลักษณะการทำงานและบทบาทของล่ามใน
สำนักข่าวกรองแห่งชาติ. วารสารการล่าม และการแปล, 1(2), 18-60.
ชญษร สุจริยาศัย และหนึ่งฤทัย แรงผลสัมฤทธิ์. (2561). ลักษณะการปฏิบัติหน้าที่ของผู้ให้บริการ
ล่ามทาง โทรศัพท์ในบริบทตำรวจท่องเที่ยว. วารสารการล่าม และการแปล, 3(1), 49-77.
ธารทิพย์ แก้วทิพย์. (2545). การแปลแบบล่าม: แนวคิดเชิงทฤษฎีและวิธีปฏิบัติ.
วารสารศิลปศาสตร์, 2(1), 26-41.
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ. (2558). พจนานุกรมจีน-ไทย ฉบับใหม่. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น (1977).
(พิมพ์ครั้งที่ 32).
นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2547). การสื่อสารข้ามวัฒนธรรมสำหรับงานบริการ. วารสาร
มนุษยศาสตร์, 12, 90-91.
นพพร ประชากุล, จิระพรรษ์ บุณยเกียรติ, สดชื่น ชัยประสาธน์, สุมาลี วีระวงศ์ และวัลยา เรืองสุนทร.
(2540). ศาสตร์การแปล รวมบทความเชิงทฤษฎีและปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, โครงการศูนย์การแปลคณะศิลปศาสตร์.
บุญชู ตันติรัตนสุนทร. (2552). ล่ามอาชีพ. กรุงเทพฯ: บ้านพระอาทิตย์.
ปัญญา นาวงษ์. (2560). ปัญหาและแนวทางการพัฒนาคุณภาพล่ามภาษาอาหรับด้านการท่องเที่ยว
เชิงการแพทย์ในประเทศไทย. วารสารอิสลามศึกษา, 8(1), 18-34.
ปัญญา บริสุทธิ์. (2533). ทฤษฎีและวิธีปฏิบัติในการแปล. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
พาน เหล่ย และกนกพร นุ่มทอง. (2564). ปัญหาและแนวทางการแก้ปัญหาการล่ามไทย-จีน
ในชั้นศาล. วารสารภาษา ศาสนาและวัฒนธรรม, 10(2), 80-110.
รัชนีโรจน์ กุลธำรง. (2552). ความรู้ความเข้าใจเรื่องภาษาเพื่อการแปล: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ.
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สยามสปอร์ต. (2542). "ชาเลนจ์" ระบบใหม่ของลูกยางโลก. สืบค้นจาก https://www.siamsport.co.th/column/detail/29227.
สาลินี มณีรัตน์. (2559). ความสำคัญของการล่ามทางทหารและบทบาทของนายทหารที่มีต่อภารกิจ
ของกองบัญชาการกองทัพไทย. วารสารการล่าม และการแปล, 1(1), 78-106.
สินธิ์ ธีรสรณ์. (2562). การประเมินการจัดการคุณภาพบริการของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิง
กีฬาในประเทศไทย. วารสารเกษมบัณฑิต, 20, 117-126.
สุพรรณี ปิ่นมณี. (2552). การแปลขั้นสูง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (พิมพ์ครั้งที่ 4).
สนสร้อย เทพัฒนพงศ์ และหนึ่งหทัย แรงผลสัมฤทธิ์. (2561). ความแตกต่างทางวัฒนธรรมยุโรป
และวัฒนธรรมไทยที่มีผลต่อการทำล่ามในบริบทของงานสถานทูต. วารสารการล่าม และการแปล, 3(2), 198-237.
สมพงษ์ ชาตะวิถี. (2554). ประสบการณ์จากการแข่งขัน 1st Youth Olympic Games ปี 2553
(สาธารณรัฐสิงคโปร์). วารสารวิชาการ สถาบันพลศึกษา, 3(1), 1-10.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2554). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. สืบค้นจาก
https://dictionary.orst.go.th/
เอลิสา นิชิโคโตะ. (2560). การวิเคราะห์การทำงานร่วมกันระหว่างแพทย์และล่ามทางการแพทย์
ศึกษาจากการจำลองสถานการณ์ตรวจคนไข้โดยใช้ล่ามญี่ปุ่น-ไทย. วารสารเครือข่ายญี่ปุ่นศึกษา, 7(3), 186-203.
何元元. (2010). 从运动心理学看口译员的心理素质要求与训练. 广州公安管理干
部学院学报, (2), 58-60.
岳峰、耿良凤. (2016). 译员的主体性与“超语言”因素 : 体育赛事随同口译案
例分析. 贵州大学 (社会科学版), 34(5), 137-142.