พุทธจริยศาสตร์กับการประชาทัณฑ์

บทคัดย่อ

จากกรณีการศึกษาประเด็นทางพุทธจริยศาสตร์ว่าด้วยเรื่องการประชาทัณฑ์ พบว่า การประชาทัณฑ์เป็นการใช้กำลังประทุษร้ายร่างกายผู้ต้องหาโดยไม่ผ่านกระบวนการทางกฎหมาย เป็นการกระทำที่ขัดต่อเบญจศีลในข้อที่ ๑ และกายกรรมข้อที่ ๑ ในกุศลกรรมบท ๑๐ หรือที่เรียกกันว่า ”ปาณาติบาติ„ หมายถึง การประทุษร้ายต่อสิ่งมีชีวิตและทำให้ชีวิตตกล่วง จึงถือได้ว่า ”การประชาทัณฑ์„ เป็นการกระทำที่ขัดต่อหลักคำสอนทางศาสนาพุทธที่สอนให้เว้นจากการเบียดเบียนต่อสิ่งมีชีวิต นอกจากนี้ยังเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายและเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนด้านการมีชีวิตอยู่ เนื่องจากเป็นการขัดขวางกระบวนการยุติธรรมในการพิจารณาการกระทำความผิดของแต่ละบุคคลด้วย อนึ่ง การเข้าช่วยเหลือผู้ที่ถูกประทุษร้าย การต่อสู้เพื่อการป้องกันตัวหรือบุคคลที่ถูกกระทำความผิดไม่นับว่าเป็นการละเมิดทางจริยธรรม เนื่องจากเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานในการมีชีวิตและดำรงชีพอยู่ ซึ่งถึงแม้ว่าอาจมีเศษเสี้ยวข้องการกระทำความผิดอยู่บ้าง แต่การปกป้องสิทธิ์ของตนเป็นสิทธิ์ขั้นพื้นฐานของตนโดยชอบด้วยกฎหมายนั้นเอง