พหุวัฒนธรรมศึกษากับครูพันธุ์ใหม่

บทคัดย่อ

บทความนี้ทำการศึกษาในมิติของการจัดการศึกษากระแสหลักที่รัฐไทยใช้การศึกษาเป็นเครื่องมือใน     การพัฒนาประเทศมายาวนาน โดยมีการเน้นนโยบายการจัดการศึกษาที่มีโครงสร้างหลักสูตรมาจากส่วนกลางที่ใช้ในการจัดการเรียนการสอนตลอดจนการวัดและประเมินผล ซึ่งส่งผลต่อนักเรียนในบริบทห้องเรียนพหุวัฒนธรรมที่นักเรียนมีความแตกต่างหลากหลาย งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาแนวทางในการพัฒนารูปแบบการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูให้สอดคล้องกับห้องเรียนพหุวัฒนธรรม ซึ่งปัญหาที่ผ่านมาพบว่า นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูต้องเผชิญกับห้องเรียนพหุวัฒนธรรมที่นักเรียนมีความหลากหลายทางชาติพันธุ์และการใช้ภาษา งานวิจัยนี้ใช้กระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีการจัดกิจกรรมเชิงปฏิบัติการในรูปแบบพหุวัฒนธรรมศึกษาให้นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูให้มีความรู้ความใจและความแวดไวต่อห้องเรียนพหุวัฒนธรรม   ก่อนออกฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูในโรงเรียน ตลอดจนมีการศึกษาปรากฏการณ์ทางสังคมและเก็บข้อมูลภาคสนาม โดยเลือกกลุ่มเป้าหมายแบบเจาะจงในกลุ่มนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูชาติพันธุ์และนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูพื้นราบ ใช้แนวคิดทฤษฎีการจัดการศึกษาพหุวัฒนธรรมของโซเนีย นิโต้ เพื่อเป็นแนวทางเตรียมนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูได้เข้าใจในแนวคิด วิธีปฏิบัติของการศึกษาพหุวัฒนธรรม    ผลที่ได้พบว่า นักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูมีการบูรณาการ การจัดกิจกรรมการเรียน การสอนบนฐานของสิทธิทางวัฒนธรรมในห้องเรียน ตลอดจนมีทัศนคติเชิงบวกและพฤติกรรมในการปฏิบัติได้ต่อนักเรียนห้องเรียน พหุวัฒนธรรมในรูปแบบที่ต่างกันและพบปัญหาในเรื่องนโยบาย วัตถุประสงค์การจัดการศึกษาของโรงเรียนที่ ไม่เอื้อต่อการบูรณาการการจัดการเรียนการสอนแนวพหุวัฒนธรรมศึกษา จากข้อค้นพบของงานวิจัยจะเป็นแนวทางการเตรียมครูพันธุ์ใหม่สู่ห้องเรียนพหุวัฒนธรรมที่มีศักยภาพ ตลอดจนการสร้างความรู้ ความเข้าใจในแนวคิดและวิธีปฏิบัติของการศึกษาพหุวัฒนธรรมในห้องเรียนต่อไปในอนาคต