ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อแนวทางการพัฒนาธุรกิจเพื่อเข้าสู่ธุรกิจที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน ในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
ผลวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1) คุณลักษณะของผู้ตอบแบบสอบถาม ส่วนใหญ่เพศหญิง อายุ 31-40 ปี ปริญญาตรี สถานภาพโสด ตำแหน่งพนักงาน รายได้มากกว่า 45,000 บาทต่อเดือน ประสบการณ์ทำงาน 11 ปีขึ้นไป 2) การปฎิบัติของบุคลากรตามหลักการอุปนิสัยสีเขียว (7 R’s) ในองค์กรเพื่อการพัฒนาสู่องค์กรที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน ให้ความสำคัญ การคิดก่อนใช้ (Rethink) การลดการใช้ (Reduce) การนำกลับมาใช้ใหม่ (Reuse) การนำไปผ่านกระบวนการเพื่อมาใช้ใหม่ (Recycle) การสร้างทดแทน (Return) อยู่ในระดับมาก 3) ปัจจัยที่ทำให้องค์กรเข้าสู่องค์กรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ให้ความสำคัญทุกปัจจัยในระดับมาก 4) กระบวนการขององค์กรเพื่อพัฒนาสู่องค์กรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืนด้านการปฏิบัติขององค์กรเกี่ยวการตลาด และด้านการปฎิบัติขององค์กรเกี่ยวกับธุรกิจที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ให้ความสำคัญทุกปัจจัยในระดับมาก ผลการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุ พบว่า ด้านการปฏิบัติขององค์กรด้านการตลาดเพื่อนำไปสู่กระบวนการพัฒนาธุรกิจที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และด้านการปฏิบัติขององค์กรเกี่ยวกับธุรกิจที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเพื่อนำไปสู่กระบวนการพัฒนาธุรกิจที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม สามารถเขียนความสัมพันธ์อยู่ในรูปแบบของ 7 R’s และปัจจัยที่ทำให้องค์กรเข้าสู่องค์กรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม
Article Details
I and co-author(s) certify that articles of this proposal had not yet been published and is not in the process of publication in journals or other published sources. I and co-author accept the rules of the manuscript consideration. Both agree that the editors have the right to consider and make recommendations to the appropriate source. With this rights offering articles that have been published to Panyapiwat Institute of Management. If there is a claim of copyright infringement on the part of the text or graphics that appear in the article. I and co-author(s) agree on sole responsibility.
References
บริษัท ล็อกซเลย์ จำกัด (มหาชน). (2555). ปัจจัยที่ทำให้องค์กรเข้ําสู่องค์กรสีเขียว. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2556, จาก www.loxleyconstruction.com
พิพัฒน์ ยอดพฤติการ. (2555). ความยั่งยืนที่ต้องรายงาน. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2556,จาก http://pipatory.blogspot.com/2012/04/blog-post.html
เพลินทิพย์ โกเมศโสภา. (2541). กํารจัดกํารด้ํานกํารตลําดเพื่อสิ่งแวดล้อมของบริษัทสินค้ําอุปโภคบริโภคชั้นนำในประเทศไทย. คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรณัฐ เพียรธรรม. (2554). 7 อุปนิสัยสีเขียว. กรุงเทพฯ: วนิดาการพิมพ์. สมาคมบริษัทจดทะเบียนไทย. (2556). CSR Club, CSR Thailand Conference 2013. สืบค้นเมื่อ 8 พ.ค. 2556, จาก www.manage.co.th
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2556). กํารพัฒนําเศรษฐกิจและสังคม. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2556, จาก http://www.nesdb.go.th/
อดิศร อิศรางกูร ณ อยุธยา. (2555). เศรษฐกิจพอเพียงและเศรษฐกิจสีเขียว. คณะพัฒนาการเศรษฐกิจ, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
A. Coskun Samli. (1992). Social Responsibility: A Historical Perspective Greenwood. Texas: Publishing Group Incorporated, USA.
Dahlstrom, R. (2011). Green Marketing Management. Ohio: South – Western Cengage Learning, USA.
ESCAP. (2012). Developments in the concept of Corporate Social Responsibility. Retrieved July 5,2013, from http://www.greengrowth.org/sites/default/files/pictures/LCGGRM-SummaryThai.pdf
Firat, D. (2009). Demographic and Psychographic Factors that Affect Environmentally Conscious Consumer Behavior: A Study at Kocaeli University in Turkey. The Journal of American Academy of Business, 14(2): 323-329.
Kotler, P. & Lee, N. (2005). Corporate Social Responsibility. New Jersey: John Wiley & Sons, U.S.A.
McKay, K., Bonnin, J. & Wallace, T. (2007). True Green. “National Geographic 2007-04-10 True Green at Work: 100 Ways You Can Make the Environment Your Business True Green”. New York: National Geographic Publisher, U.S.A..
Moisande, J. (2007). Motivational complexity of green consumerism. International Journal of Consumer. 31(4), 404-409.
OECD. (2011). Principles of Coporate Governance and CSR. Retrieved July 5, 2013, from http://www.springerreference.com/docs/html/chapterdbid/349552.html
Translated Thai References
Kometsopa, P. (1998). Marketing Management for the Environmental Company in Thailand. Faculty of Commerce and Accountancy, Chulalongkorn University, Bangkok [in Thai]
Itsarangkul na Ayudhya, A. (2011). Sufficiency and Green Economy. Economic Development Division, NIDA, Bangkok. [in Thai]
Loxley Public Company Limited. (2012). The Factor Related to Sustainable Company. Green Logistics Energy Saving. Retrieved July 5, 2013, from www.loxleyconstruction.com [in Thai]
Office of the National Economies and Social Development Board, (2013). Economy and Social Development. Retrieved July 5, 2013, http://www.nesdb.go.th/ [in Thai]
Piantam, W. (2011). 7’s Green Habits. Bangkok: Wanida Printing. [in Thai]
Thai Listed Companies Association. (2013). CSR Club CSR Thailand Conference 2013. Retrived May 8, 2013, from www.manage.co.th [in Thai]
Yodprudtikan, P. (2012). Sustainability Report. Retrieved July 5, 2013, from http://pipatory.blogspot.com/2012/04/blog-post.html [in Thai]
