Approach to Solve the Debt Problems of Agriculturists in Khao Kho District, Phetchabun Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to propose a suitable approach to solve the debt problems of agriculturists in the area. This research based on the qualitative methodology. The three primary focus groups studied were representatives of agriculturists, village philosophers, government sectors and private sectors. The main source of data collected were as follows: 1) primary data were accumulated by two methods: in-depth interview of 10 participants and focus groups and 2) secondary data were collected from various related documents. The result showed that the suitable approaches to solve the debt problem for agriculturists in the area were: 1) leadership 2) strong community participation and empowerment 3) reinforcement of public and private sectors and 4) adjusting the context of life to self-sufficiency.
Article Details
Every article published in the Romphruek Journal of the Humanities and Social Sciences is the opinion and point of view of the authors. Thery're not the viewpoint of Krirk University or the editored department. Any part or all of the articles for pablication must be clearly cited.
References
กาญจนา บุญยัง เทียนแก้ว เลี่ยมสุวรรณ และ อุษณากร ทาวะรมย์. (2552 ). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในองค์การบริหารส่วนตำบล. กรุงเทพฯ : สํานักงานเลขาธิการวุฒิสภา.
สำนักงานภาวะเศรษฐกิจสังคมครัวเรือนและแรงงานเกษตร. (2560). ข้อมูลการสํารวจภาวะเศรษฐกิจสังคมครัวเรือนและแรงงานเกษตร ปีเพาะปลูก 2559/2560. (3 สิงหาคม 2563) สืบค้นจาก http://www.oae.go.th/assets/portals/1/files/socio/socio-baer_28SEP2018.pdf
จินตวีร์ เกษมศุข. (2554). การสื่อสารกับการเปลี่ยนแปลงของสังคม. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชุติมา บริสุทธิ์. (2553). การนำหลักปฏิบัติของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปใช้ในการดำเนินชีวิตของประชาชนในเขตพื้นที่องค์การบริหารส่วนตำบลมาบโป่ง อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุุรี. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
ประเวศ วะสี. (2532). เศรษฐกิจพอเพียงและประชาคมแนวทางพลิกฟื้นเศรษฐกิจสังคม. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
พัชราวดี ตรีชัย. (2552). การวิเคราะห์ความเป็นชุมชนเข้มแข็งของหมู่บ้านหนองกลางดง ตำบลศิลาลอย อำเภอสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารร่มพฤกษ์, 27(1), 12-13.
พสิษฐ์ โชติวัฒนะกุล และ ชลิดา แท่งเพ็ชร. (2556). หนี้ภาคครัวเรือนนั้นสำคัญไฉน. กรุงเทพฯ : ธนาคารแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2550). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2542). การดำเนินชีวิตในระบบเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ : พลับลิศฟิส-เนสพริ้นท์.
สุพริศร์ สุวรรณิก. (2561). การแก้ปัญหาหนี้ครัวเรือนไทยอย่างยั่งยืนควรเริ่มที่ไหน?. (3 สิงหาคม 2563)
สืบค้นจาก https://www.bot.or.th/Thai/Research AndPublications/ articles/Pages/Article2O ct2018.aspx.p.1.
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม และคณะ. (2550). การจัดการโฮมสเตย์ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง กรณีศึกษาอำเภอบางคนที จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารร่มพฤกษ์, 25(2), 252-286.
วิทยา จันทร์แดง และ จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2556). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการชุมชนเข้มแข็งตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในเขตจังหวัดภาคกลาง ตอนบน. หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, กรุงเทพฯ.
วิทยา เจียรพันธุ์. (2552). หนี้สินภาคครัวเรือนของเกษตรกรในชนบทไทย สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. (3 สิงหาคม 2563) สืบค้นจาก http://elibrary.trf.or.th/project_content.asp? PJID=RDG4940002.