Potential Community Tourism Development in Khlong Luang District, Pathumthani Provice
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to assess the potential of community tourism attractions, analyze the factors affecting the potential development of community tourism, and specifying guidelines for developing the potential of community tourism in Khlong Luang District, Pathum Thani Province. It is action research with participatory and quantitative research, the tools used were an assessment interview form, an evaluation form for tourist attractions, situation assessment form, and questionnaire. Perform data analysis with basic statistics, statistics analysis, model analysis, structural equations, and content analysis. The results of the study were as follows: 1) The potential of community tourism attractions, the overall level was at a high level. 2) Factors affecting the potential development of community tourism attractions were community potential, participation, and mix service marketing. 3) Guidelines for developing the potential of community tourist attractions according to the human resource development model and marketing strategy (H&M) that focuses on members' participation in organizing activities by applying local wisdom. The sufficiency economy philosophy and “organic agriculture” identity to realizing the traditions, cultures, and ways of life of the local people. Along with public relations using personal media and social media to create a Facebook Page "Community Tourism in Klong Luang District "
Article Details
Every article published in the Romphruek Journal of the Humanities and Social Sciences is the opinion and point of view of the authors. Thery're not the viewpoint of Krirk University or the editored department. Any part or all of the articles for pablication must be clearly cited.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กรมการท่องเที่ยว. (2560). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวของประเทศ พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ : พีดับบลิว ปริ้นติ้ง.
ฉันท์ชนิต เกตุน้อย. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างส่วนประสมทางการตลาด7P’s และการส่งเสริมการ ท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ของพระราชวังจันทน์ จังหวัดพิษณุโลก. คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ชุติกาญจน์ กันทะอุ. (2560). การท่องเที่ยวโดยชุมชนเป็นฐานกรณีศึกษาบ้านร่องฟอง ตำบลร่องฟอง อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. สาขาวิชาพัฒนามนุษย์และสังคม (สหสาขาวิชา) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นรินทร์ สังข์รักษา. (2552). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างมโนภาพแห่งตนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
ปาริฉัตร สิงห์ศักดิ์ตระกูล และ พัชรินทร์ เสริมการดี. (2553). การศึกษาศักยภาพและแนวทางการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนบ้านทุ่งมะปรัง อำเภอควนโดน และบ้านโตมปาหนัน อำเภอควนกาหลง จังหวัดสตูล. สุทธิปริทัศน์, 12(1), 98-112.
ปิยพร ทองสุข. (2558). กลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดบริการสำหรับนักท่องเที่ยวเพศทางเลือก (LGBT) ในกรุงเทพมหานคร. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
พจนา สวนศรี. (2554). CBT มีสติพื้นที่ทางสังคมของชุมชนในการกำหนดทิศทางการท่องเที่ยวสร้างการเรียนรู้ระหว่างเจ้าของบ้านกับผู้มาเยือน. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. (สกอ.)
พรเพ็ญ วิจักษณ์ประเสริฐ. (2549). คู่มือการจัดการท่องเที่ยวชุมชนและบันทึกแบบโฮมสเตย์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). เชียงใหม่ : สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เพ็ญนภา เพ็งประไพ. (2558). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทยและต่างชาติในกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสังคม และวัฒนธรรมของเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี. สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.
ภัทร์ธนกัลย์ เตี่ยไพบูลย์. (2557). ศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชน บ้านหัวนอนวัด ตำบลแม่ทอม อำเภอบางกล่ำ จังหวัดสงขลา. สาขาการจัดการสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
รัชฎาพร เลิศโภคานนท์ และ วิเชียร เลิศโภคานนท์. (2557). การพัฒนาศักยภาพชุมชนบ้านเหมืองกุงให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงศิลปวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่น. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 12(1), 22-38.
รัดเกล้า เปรมประสิทธิ์. (2559). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนจากการท่องเที่ยวอุทยานแห่งชาติ. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 12(2), 195-216.
ศิรินันท์ พงษ์นิรันดร และคณะ. (2559). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยว อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ, 9(1), 234-259.
สำนักงานจังหวัดปทุมธานี. (2560). แผนพัฒนาจังหวัดปทุมธานี 4 ปี (พ.ศ. 2558 – 2561). (2 ธันวาคม 2563) สืบค้นจาก http://www2.pathumthani.go.th/images/plan_61_64.pdf.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ.2560 - 2564). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุวภัทร ศรีจองแสง และ เขมจิรา หนองเป็ด. (2562). การพัฒนาทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอย่างสร้างสรรค์ของชุมชนในพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 10(ฉบับพิเศษ), 72-101.
สุวิภา จำปาวัลย์ และ ธันยา พรหมบุรมย์ (2558 ). แนวทางการพัฒนาศักยภาพและการบริหารจัดการท่องเที่ยว โดยชุมชนมีส่วนร่วมเชิงประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมในตำบลบ้านเรือน อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 3(1), 5-16.
Giampiccoli, A., & Kalis, J. H. (2012). Tourism, Food and Culture : Community-Based Tourism, Local Food and Community Development in Mpondoland. Culture, Agricuture, Food & Environment, 34(2), 101-123.
Hair, J. F. Jr. Black, W. C., Babin, B. J. Anderson, R. E. and Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis. (6th ed). New Jersey : Prentice Hall.
Lisa, K., Kathy, B., & Scott, T. (2014). Evaluating the Implementation of a Professional Sport Team’s Corporate Community involvement Initiative. Journal of Sport Management, 28(1), 324-337.
Mohammad Amzad, A. H. S., & Sumayya, B. (2012). Investigating the Impact of Marketing Mix Element an
Tourists Satisfaction : An Empirical Study on East Lake. European Journal of Business and Management, 4(7), 1-12.
Mowforth, Martin & Ian, Munt. (2009).Tourism and Sustainability : Development, Globalization and New Tourism in the Third World. (3rd. ed.). London : Routledge.
Poh, T. L., & Rosanna, L. (2018). A Service failure framework of hotels in Taiwan : Adaptation of 7 P’s marketing mix elements. Journal of Vacation Marketing, 24(1), 79-100.