ความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษาของสถานศึกษาในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษาของสถานศึกษาในยุคดิจิทัล
(2) เปรียบเทียบความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษาของสถานศึกษาในยุคดิจิทัล จำแนกตามตำแหน่ง ประสบการณ์การทำงาน และขนาดสถานศึกษา และ (3) ศึกษาแนวทางการพัฒนาความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษาของสถานศึกษาในยุคดิจิทัล
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 110 คน
และครูผู้สอน 236 รวม 346 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ และแบบสัมภาษณ์สถานศึกษาที่มีวิธีปฏิบัติที่ดี สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานการโดยใช้สถิติการทดสอบที (t-test) การทดสอบเอฟ (F-test) ทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่ด้วยวิธี Scheffe’ และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การศึกษาความเป็นองค์กรความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษาของสถานศึกษาในยุคดิจิทัล โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) ผลการวิเคราะห์เปรียบเทียบความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษาของสถานศึกษาในยุคดิจิทัล
จำแนกตามตำแหน่ง ประสบการณ์การทำงาน และขนาดสถานศึกษา พบว่า ตำแหน่งที่แตกต่างกัน มีความคิดเห็นเกี่ยวกับความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมทางการศึกษาของสถานศึกษาในยุคดิจิทัลแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ประสบการณ์ที่แตกต่างกัน
มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน และขนาดสถานศึกษาที่แตกต่างกัน มีความคิดเห็นแตกต่างกันทุกด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) แนวทางการพัฒนาองค์กรแห่งนวัตกรรมในยุคดิจิทัล พบว่า (1) ด้านโครงสร้างองค์กร ควรมีความชัดเจนและยืดหยุ่น กระจายอำนาจการทำงาน และใช้เทคโนโลยีเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ (2) ด้านการมีวิสัยทัศน์ร่วม ควรเปิดโอกาสให้บุคลากรทุกระดับมีส่วนร่วมในการกำหนดวิสัยทัศน์ และวิสัยทัศน์เชื่อมโยงกับภารกิจของสถานศึกษา (3) ด้านการพัฒนาบุคลากร ควรส่งเสริมการอบรมทักษะดิจิทัลและเทคโนโลยี และแลกเปลี่ยนความรู้ผ่านการสร้างชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (4) การจัดบรรยากาศเชิงนวัตกรรม ควรจัดบรรยากาศที่ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์และการพัฒนาแนวคิดใหม่ สนับสนุนทรัพยากร และยกย่องผู้ที่มีผลงานด้านนวัตกรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกบทความเพื่อการศึกษา แต่ให้อ้างอิงแหล่งที่มาให้ครบถ้วนสมบูรณ์
เอกสารอ้างอิง
ทินกร เผ่ากันทะ และ กัลยารัตน์ เมธีวีรวงศ์. “แนวทางการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล,” วารสารพัฒนาวิชาชีพการบริหาร
การศึกษาแห่งประเทศไทย. ปีที่ 4 ฉบับที่ 2, หน้า 37-45, เมษายน-มิถุนายน 2565.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด, 2560.
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. การจัดการนวัตกรรมสำหรับผู้บริหาร. กรุงเทพฯ: งานส่งเสริมภาพลักษณ์ขององค์การ, 2549.
สุกัญญา แช่มช้อย. การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2561.
ขวัญชนก แสงท่านั่ง, “รูปแบบการพัฒนาสถานศึกษาสู่องค์กรแห่งนวัตกรรมสำหรับสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน,” วิทยานิพนธ์
ปร.ด. (บริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, กำแพงเพชร, 2563
ธัญรดี หิรัญกิตติกร, “การศึกษาความต้องการความเป็นองค์กรนวัตกรรมของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตภาษีเจริญ
กรุงเทพมหานคร,” วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. (บริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยรังสิต, กรุงเทพฯ, 2564.
ศิวาวุฒิ รัตนะ และคณะ, “ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของโรงเรียนองค์กรนวตักรรมของสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา,”
วารสารบริหารการศึกษา มศว. ปีที่ 20, ฉบับที่ 18, หน้า 31-38, มกราคม-มิถุนายน 2566.
พระราชบัญญัติพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา พ.ศ.2562, ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 56 ก, 1 พฤษภาคม 2562.
กลุ่มงานนโยบายและแผน, แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ ประจำปีการศึกษา 2567, สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
มัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร, หน้า 40-44. เข้าถึงเมื่อ: 14 ตุลาคม 2567. (ออนไลน์). เข้าถึงได้
https://www.secondarysskyst.go.th
ณัฐปภัสร์ สกุลพัฒน์รดา, “การศึกษาการเป็นองค์กรนวัตกรรมทางการศึกษาของโรงเรียนมัธยมศึกษาที่ได้รับรางวัลคุณภาพ
แห่งสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน,” ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยศรีนครินทร
วิโรฒ, กรุงเทพฯ, 2564.
อนุพงษ์ ชุมแวงวาปี. การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งนวัตกรรมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ
การศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ ปร.ด. (การบริหารการศึกษา) มหาวิทยาลัย บูรพา, 2560.
สุริศา ริมคีรี. การพัฒนาตัวบ่งชี้องค์การแห่งนวัตกรรมการศึกษาของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการ
การศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ ปร.ด. (การบริหารการศึกษา) มหาวิทยาลัยบูรพา, 2562.
ปานชนก ด้วงอุดม, “การศึกษาสภาพการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา ตามความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษา
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 2,” วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา)
มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, พระนครศรีอยุธยา, 2562.
สุธรรม ธรรมทัศนานนท์. การบริหารสู่องค์การแห่งนวัตกรรมการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์. 2564.
รัตนวดี โมรากุล และคณะ. “การวิเคราะห์องค์ประกอบองค์การแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน,” วารสาร
Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ. ปีที่ 10, ฉบับที่ 2, หน้า
-1355, พฤษภาคม – สิงหาคม 2560.
Tidd, J., Bessant, J., & Pavitt, K. Managing innovation.2nd ed. Chichester: Willey and Son. 2001.
Sherwood, D. Smart Things To Know About Innovation & Creativity. Oxford: Capstone Publishing Limited. 2001.
Edita Kastratovic, Lidija Miletic , Milan Dragic. “INNOVATIVE ORGANIZATION, INNOVATION, AND
INNOVATION UNION SCOREBOARD,” International Journal of Economics and Law. Vol 5, no.13, pp.
-45, May 2015.
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan, “Determining Sample Size for Research Activities”. Educational and
Psychological Measurement. ปีที่ 30, ฉบับที่ 3, หน้า 607-610, 1970.
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ, การวิจัยเบื้องต้น, พิมพ์ครั้งที่ 10. แก้ไขเพิ่มเติม. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น, 2560.
ภูรีรัตน์ สุกใส, “ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษากับความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของ
สถานศึกษาระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดอุตรดิตถ์,” การค้นคว้าอิสระ กศ.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยนเรศวร,
พิษณุโลก, 2565.
กฤษฏิมินทร์ มณีฉาย, “ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาและครูในกลุ่มโรงเรียนอุบลรัตน์ สังกัด
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครราชสีมา,” วารสารครุทรรศน์, ปีที่ 4, ฉบับที่ 2, หน้า 1-15, พฤษภาคม-สิงหาคม,
สุทญา อร่ามรัตน์, “ความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นทีการศึกษามัธยมศึกษา เขต 17,”
วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี, จันทบุรี, 2562.
ชมัยพร ชูสุภาวดี, “สภาพการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาลำปาง
เขต 1,” การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง กศ.ม. (การบริหารการศึกษา), มหาวิทยาลัยพะเยา, พะเยา, 2566.
เพ็ญพิมล พลสมบัติ. แนวทางการพัฒนาความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นการศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์เขต 3,” ปริญญา กศ.ม. (การบริหารและพัฒนาการศึกษา) มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2566.
ณปภาพร จันทร์ดวง และคณะ, “การบริหารสถานศึกษาสู่การเป็นสถานศึกษาแห่งนวัตกรรม,” วารสารบริหารการศึกษา มศว.
ปีที่ 20, ฉบับที่ 39, หน้า 144-150, กรกฎาคม- ธันวาคม, 2566.
Juan Carlos Riveras-León and Marina Tomàs-Folch. “The Organizational Culture of Innovative Schools:
The Role of the Principal,” Journal of Educational Sciences, Volume 42, Issue 2, pp. 21-37, December 2020.
สุริศา ริมคีรี, “การพัฒนาตัวบ่งชี้องค์การแห่งนวัตกรรมการศึกษาของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการ
การศึกษาขั้นพื้นฐาน,” วารสารวิจัยรำไพพรรณี, ปีที่ 14, ฉบับที่ 2, หน้า 77-90, พฤษภาคม – สิงหาคม, 2563.
