ตลาดผลิตภัณฑ์และบริการสำหรับผู้สูงอายุในจังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจความต้องการผลิตภัณฑ์และบริการสำหรับผู้สูงอายุ และค้นหาแนวทางการจัดการตลาดผลิตภัณฑ์และบริการสำหรับผู้สูงอายุของหน่วยงานภาครัฐและเอกชนในจังหวัดเชียงใหม่ ประชากรและกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ ผู้สูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไปที่อาศัยอยู่ใน 25 อำเภอ ของจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 398 คนโดยใช้แบบสัมภาษณ์เป็นเครื่องมือ เพื่อสอบถามความต้องการผลิตภัณฑ์และบริการสำหรับผู้สูงอายุ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และหาความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการผลิตภัณฑ์และบริการสำหรับผู้สูงอายุกับข้อมูลพื้นฐาน ไคสแควร์ ผลการวิจัยพบว่า ผู้สูงอายุ มีความต้องการผลิตภัณฑ์และบริการโดยรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 3.64) เรียงลำดับดังนี้ กลุ่มสุขภาพและชะลอวัย (ค่าเฉลี่ย 4.26) กลุ่มอาหารเสริม/เครื่องดื่มเพื่อสุขภาพ (ค่าเฉลี่ย 3.97) กลุ่มบริการทางการเงิน (ค่าเฉลี่ย 3.92) กลุ่มเทคโนโลยี (ค่าเฉลี่ย 3.72) กลุ่มท่องเที่ยว (ค่าเฉลี่ย 3.37) และกลุ่มสินค้าอุปโภค/บริโภค (ค่าเฉลี่ย 2.58) และความต้องการผลิตภัณฑ์และบริการสำหรับผู้สูงอายุกับข้อมูลพื้นฐาน ไคสแควร์ ด้านเพศ ระดับการศึกษา อาชีพ และด้านรายได้เฉลี่ยต่อเดือน มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
บทความวิจัยนี้เป็นของลิขสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมาธิการวิสามัญสวัสดิการผู้สูงอายุและการพัฒนาสังคมวุฒิสภา. (2534). ปัญหาผู้สูงอายุและแนวทางแก้ไข. กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
จรัสวรรณ เทียนประภาศ และพัชรี ตันศิริ. (2536). การพยาบาลผู้สูงอายุ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.
จารี ทองตำลึง. (2538). ความคิดเห็นของผู้บริหารและอาจารย์ที่จะเกษียณอายุราชการเกี่ยวกับการจัดโครงการการศึกษาในมหาวิทยาลัยสำหรับผู้สูงอายุในจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
จำเรียง กรูมะสุวรรณ. (2536). ประชากรผู้สูงอายุกับการจัดสวัสดิการในการพยาบาลผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.
ธารินทร์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. กรุงเทพฯ: เอส อาร์ พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. ๒๕๖๐ – ๒๕๖๔. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สานักนายกรัฐมนตรี.
รวมข่าวเศรษฐกิจไทยญี่ปุ่น. ตลาดและการพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหารสำหรับผู้สูงอายุในญี่ปุ่น. (Online) : http://www.thaiceotokyo.jp/th (18 ตุลาคม 2553).
รุ่งโรจน์ พุ่มริ้ว. (2527). ผู้สูงอายุ. วารสารสุขศึกษา, 27(7), 12-16.
วิไลวรรณ ตองเจริญ. (2533). การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและสรีรวิทยาในผู้สูงอายุในการพยาบาลผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2541). พฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพมหานคร: ธีระฟิล์มและไซแท็กซ์.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2534). แนวทางการจัดบริการสวัสดิการสังคมสำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศศิเพ็ญ ภูวพานิช. (2553). ผลกระทบของสังคมผู้สูงอายุต่อระบบเศรษฐกิจไทย. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
สมประวิณ มันประเสริฐ. (2553). มิติทางเศรษฐกิจของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากร. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
สุรกุล เจนอบรม. (2541). วิทยากรผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะครุศาสตร์.
สำนักงานสถิติเชียงใหม่. สมุดรายงานสถิติจังหวัดเชียงใหม่ ปี 2546. เชียงใหม่. สำนักงานสถิติเชียงใหม่, 2546.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2550). สถิติผู้สูงอายุในประเทศไทย. กรุงเทพ: ศูนย์รวบรวมข้อมูลและเผยแพร่.
อุบลรัตน์ เพ็งสถิตย์. (2546). การอบรมเลี้ยงดู การบรรลุงานตามขั้นพัฒนาการและพฤติกรรมการพึ่งตนเองของนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง, คณะศึกษาศาสตร์.
