การจัดการห่วงโซ่คุณค่าที่ส่งผลต่อความสำเร็จของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน ตำบลเพิ่มพูนทรัพย์ อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการจัดการห่วงโซ่คุณค่าของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน 2) ระดับความสำเร็จของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน 3) การจัดการห่วงโซ่คุณค่าที่ส่งผลต่อความสำเร็จของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรในการวิจัยเป็นเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน ตำบลเพิ่มพูนทรัพย์ อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี กำหนดขนาดของตัวอย่างด้วยการใช้ตารางสำเร็จรูปของเครซี่และมอร์แกน ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 175 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างตามความสะดวก เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
และการวิเคราะห์สมการถดถอย
ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดการห่วงโซ่คุณค่าของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน ตำบลเพิ่มพูนทรัพย์ อำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี ระดับความสำคัญของกิจกรรมหลักในการจัดการห่วงโซ่คุณค่า
โดยภาพรวมค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ( = 4.04) พิจารณารายด้านพบว่า กิจกรรมที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ได้แก่ โลจิสติกส์ขาออก ระดับความสำคัญของกิจกรรมสนับสนุนในการจัดการห่วงโซ่คุณค่า โดยภาพรวมค่าเฉลี่ย
อยู่ในระดับมาก ( = 3.71) พิจารณารายด้านพบว่ากิจกรรมที่ค่าเฉลี่ยสูงสุด ได้แก่ โครงสร้างพื้นฐาน 2) ระดับความสำเร็จของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน โดยภาพรวมค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก (
= 3.84) พิจารณารายด้านพบว่า มุมมองด้านการเงิน มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด และ 3) การจัดการห่วงโซ่คุณค่าที่ส่งผลต่อความสำเร็จของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียน การวิเคราะห์สมการถดถอย ผลการวิจัยพบว่ากิจกรรมการจัดการห่วงโซ่คุณค่าส่งผลต่อความสำเร็จของเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยมีทั้งหมด 4 กิจกรรม คือ โครงสร้างพื้นฐาน การจัดหา/การจัดซื้อ โลจิสติกส์ขาออก และการตลาดและการขาย สามารถเขียนสมการพยากรณ์ได้ดังนี้ Y = 0.172 + 0.145 + 0.141 + 0.212 + 0.145 ซึ่งสามารถพยากรณ์ผลได้
ร้อยละ 67.60 (Adjusted R2 = 0.676)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความวิจัยนี้เป็นของลิขสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพย์สินทางปัญญา. (2561). การขึ้นทะเบียนบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์เงาะโรงเรียนนาสาร ทะเบียนเลขที่ สช 61100111. สืบค้นเมื่อ 15 สิงหาคม 2566, สืบค้นจาก https://www.ipthailand.go.th/th/gi-11/item/gi61100111.html
กัลยา วานิชย์บัญชา และฐิติมา วานิชย์บัญชา.(2561). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กานต์กนก ผุดวัฒน์, โสภณ แย้มกลิ่น และเออวดีเปรมัษเฐียร. (2566). การศึกษาห่วงโซ่คุณค่าของกล้วยหอมทองใน จังหวัดเพชรบุรีภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019. วารสารแก่นเกษตร, 51(2), 271-287.
จันจิรา ศักดิ์ศรี และสปัณธ์หยก วีรบุญย์กฤช. (2564). ห่วงโซ่คุณค่าและแนวทางการ พัฒนาทุเรียนหลงลับแลอุตรดิตถ์ที่ได้รับการรับรองสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์. วารสาร วิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูล สงคราม, 3(2), 40-60.
ดวงนภา ลาภใหญ่ และพัตรา คำสีหา. (2563). ห่วงโซ่คุณค่าและแนวทางการเพิ่มมูลค่ากล้วยไข่กำแพงเพชรสำหรับกลุ่มผู้ประกอบการในตลาดกล้วยไข่. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 30(1), 94-109.
พสุ เดชะรินทร์. (2545). เส้นทางจากกลยุทธ์สู่การปฏิบัติด้วย Balanced Scorecard และKey Performance Indicators. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิโรจน์ ลักขณาอดิศร. (2552). หลุดจากกับดักBalanced Scorecard. กรุงเทพมหานคร, บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน).
วรินทร์ธร ธรสาสรสมบัติ. (2564). กลยุทธ์การบริหารงานอย่างมีดุลยภาพของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มผลิตภัณฑ์แปรรูปจากมะพร้าว อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 8(2), 213-227.
วาสนา รักชาติ. (2564). การจัดการห่วงโซ่คุณค่าที่ส่งผลต่อความสามารถในการดำเนินงานด้านโลจิสติกส์ของธุรกิจรับซื้อน้ำยางพาราในเขตอำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
สุจิตตา หงส์ทอง และราเชนทร์ ชูศรี. (2560). การจัดการห่วงโซ่อุปทานกล้วยไข่ไทย อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี. วารสารราชมงคลล้านนา, 5(1), 52-60
สำนักงานเกษตรอำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2566). ข้อมูลเกษตรกรผู้ปลูกเงาะโรงเรียนอำเภอบ้านนาสาร จังหวัดสุราษฎร์ธานี. [2566, สิงหาคม 31].
สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2566). กระทรวงเกษตรฯ เห็นชอบผลพยากรณ์ปริมาณการผลิตสินค้าเกษตร ปีเพาะปลูก 2566/67.สืบค้นเมื่อ 12 กันยายน 2566, สืบค้นจาก https://www.oae.go.th/view/194/42329/TH-TH
Gujarati, D. N., Porter, D. C. (2009). Basic econometrics. (Fifth edition). McGraw Hill: New York.
Kaplan, R. S., & Norton, D. P. (1996). The Balanced Scorecard: Translating Strategy into Action. Boston: Harvard Business School Press
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for Research activities. Educational And psychological measurement, 30(3), 607-610.
Porter, M.E. (1985). Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior Performance. New Jersey: Free Press.
