การพัฒนากิจกรรมละครสำหรับเยาวชนเพื่อเสริมสร้างความตระหนักรู้ ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูน

ผู้แต่ง

  • พีรณัฐ ทรงเกตุกุล คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • นพดล อินทร์จันทร์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

DOI:

https://doi.org/10.14456/rcmrj.2020.237170

คำสำคัญ:

กิจกรรมละครสำหรับเยาวชน, ความตระหนักรู้, อัตลักษณ์ความเป็นลำพูน

บทคัดย่อ

    งานวิจัยในครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายในการพัฒนากิจกรรมละครสำหรับเยาวชนเพื่อเสริมสร้างความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูน และเปรียบเทียบผลการทดลองใช้กิจกรรมละครสำหรับเยาวชนเพื่อเสริมสร้างความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูน โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกเพื่อหาอัตลักษณ์ความเป็นลำพูนและพัฒนารูปแบบกิจกรรมละครสำหรับเยาวชนเพื่อเสริมสร้างความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนแม่ทาวิทยาคม อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน จำนวน 40 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบง่าย แบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ผลวิจัยพบว่า 1) อัตลักษณ์ที่บ่งบอกความเป็นลำพูน มีทั้งหมด 4 ด้าน ได้แก่ ด้านบุคคลในประวัติศาสตร์ “พระนางจามเทวี” ด้านสถานที่สำคัญ “วัดพระธาตุหริภุญชัย” ด้านวัฒนธรรมประเพณี “ตานสลากย้อม” ด้านศิลปหัตถกรรม “ผ้ายกลำพูน” 2) ผู้วิจัยได้ทำการพัฒนารูปแบบกิจกรรมละครสำหรับเยาวชนเพื่อเสริมสร้างความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูน อาศัยหลักการทางด้านกิจกรรมละครสร้างสรรค์ (Creative drama) และกิจกรรมละครในการศึกษา (Drama in education) มีทั้งหมด 10 กิจกรรม ได้แก่ กิจกรรมเปิดประตูสู่ลำพูน กิจกรรมพระนางจามเทวีปฐมกษัตรีย์ศรีหริภุญชัย กิจกรรมจากละโว้..สู่ลำพูน กิจกรรมวัด วัง ผังเดียวกัน กิจกรรมวัดพระธาตุหริภุญชัย ศูนย์รวมใจชาวลำพูน กิจกรรมตานสลากย้อม ประเพณีหนึ่งเดียวในโลกที่ลำพูน กิจกรรมต้นบุญแห่งกุศโลบาย กิจกรรมผ้ายกลำพูน จากคุ้มเจ้าถึงชาวเมือง กิจกรรมนุ่งผ้า-พาเล่น-เป็นละครและกิจกรรมเรารัก(ษ์)ลำพูน ใช้เวลา 5 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 2 ครั้ง ครั้งละ 50 นาที จากการพิจารณาค่าความสอดคล้อง (Index of Item Objective Congruence: IOC)  พบว่าค่าความเหมาะสมของรูปแบบกิจกรรมละครสำหรับเยาวชนเพื่อเสริมสร้างความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูนอยู่ที่ 0.66-1.00 มีความเหมาะสมที่จะนำไปใช้ 3) ผลการเปรียบเทียบผลการใช้กิจกรรมละครสำหรับเยาวชน พบว่าระดับความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูนก่อนการทดลองของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และระดับความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูนหลังการทดลองของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูนของกลุ่มทดลองก่อนการทดลองอยู่ในระดับปานกลาง และความตระหนักรู้ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูนของกลุ่มทดลองหลังการทดลองอยู่ในระดับมากที่สุด

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). ร่างกรอบทิศทางยุทธศาสตร์ 20 ปี ด้านวัฒนธรรม ตามกรอบทิศทาง ยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี. สืบค้นจาก https://www.mculture.go.th/mculture_th60/download/article/article_20161115150015.pdf

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด สำนักงานจังหวัดลำพูน. (2561). แผนพัฒนาจังหวัด ลำพูน (พ.ศ. 2561-2564) ฉบับปรับปรุง. สืบค้นจาก https://www.lamphun.go.th/officialwebsite/2013/uploads/2017/03/แผนพัฒนาจังหวัดลำพูน-2561-2564-ปรับปรุง.pdf

นุชนาฏ เชียงชัย. (2558). การใช้อัตลักษณ์เพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยวของจังหวัดลําปาง. (วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร. กรุงเทพมหานคร.

เบญจวรรณ สุพันอ่างทอง (2555). การใช้อัตลักษณ์ในการประชาสัมพันธ์ การท่องเที่ยวของจังหวัด อุดรธานี. (วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์คณะนิเทศศาสตร์). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. กรุงเทพมหานคร.

ประสิทธิ์ ลีปรีชา. (2547). วาทกรรมอัตลักษณ์การสร้างและสืบทอดอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

พรพรรณ ผิวผาย. (2561). กิจกรรมละครสร้างสรรค์พัฒนาทักษะชีวิตการตระหนักรู้ในตนของเด็กเร่ร่อน ศูนย์เด็กก่อสร้างนานาชาติ มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาศิลปศึกษา: ศิลปะการแสดงศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพมหานคร.

สำนักงานกองทุนสร้างเสริมสุขภาพ. (2558). “ละคร” สร้างการเรียนรู้ให้เยาวชน. สืบค้นจาก https://www.thaihealth.or.th/Content/27308-56/ละครสร้างการเรียนรู้ให้เยาวชน.html

Good, C. V. (1973). Dictionary of Education. NY: McGraw-Hill Book Company.

Krathwohl, D.R., Bloom, B. S., and Masia, B.B. (1964). Taxonomy of educational objectives: The classification of educational goals. Handbook II: Affective domain. Boston, MA: Allyn and Bacon.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-04-17

รูปแบบการอ้างอิง

ทรงเกตุกุล พ., & อินทร์จันทร์ น. (2020). การพัฒนากิจกรรมละครสำหรับเยาวชนเพื่อเสริมสร้างความตระหนักรู้ ในอัตลักษณ์ความเป็นลำพูน. Community and Social Development Journal, 21(1), 62–77. https://doi.org/10.14456/rcmrj.2020.237170

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย (RESEARCH ARTICLE)