การใช้ภาษาเพื่อการโฆษณาในนิตยสารวัยรุ่น

บทคัดย่อ

          การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการใช้ภาษาหรือการเปลี่ยนแปลงของภาษาเพื่อการโฆษณาในนิตยสารวัยรุ่น ปี พ.ศ. 2556 โดยวิเคราะห์เนื้อหาเฉพาะส่วนที่เป็นวัจนภาษา ได้แก่ ลักษณะการใช้คำ การใช้สำนวน และการใช้ประโยคบนโฆษณาในนิตยสาร Seventeen และนิตยสาร ELLE พบว่า ลักษณะการใช้ภาษาในนิตยสารวัยรุ่นมีความเหมือนกันในภาพรวมส่วนใหญ่ แต่มีความถี่ของการใช้ภาษาที่แตกต่างกันคือ ด้านการใช้คำทั้งสองฉบับมีลักษณะตรงกันคือ ด้านการใช้คำสัมผัส การใช้คำภาษาต่างประเทศ การใช้คำซ้ำ การใช้เครื่องหมายวรรคตอน และการใช้คำซ้อน ด้านการใช้สำนวนมีลักษณะตรงกันคือ การใช้สำนวนภาษาต่างประเทศ การใช้สำนวนภาษาพูด และการใช้สำนวนภาษาเปรียบเทียบ และด้านการใช้ประโยคมีลักษณะตรงกันคือ การเรียงลำดับส่วนประกอบของประโยคอย่างอิสระ การละส่วนประกอบบางส่วนของประโยค และการผูกประโยคยาวที่มีเนื้อหาซับซ้อน ดังนั้น จึงมีข้อเสนอแนะเชิงปฏิบัติเพื่อเป็นประโยชน์ต่อผู้สนใจด้านการสื่อสาร และสื่อมวลชนที่ใช้ภาษาโฆษณาเป็นเครื่องมือในการสื่อสาร ควรกำหนดมาตรฐานด้วยหลักไวยากรณ์การใช้ภาษาที่ถูกต้องเป็นลำดับแรก และผสานเข้ากับหลักการโน้มน้าวใจตามวัตถุประสงค์ของการโฆษณา เพื่อผลดีต่อการรับรู้และการใช้ภาษาของผู้รับสาร และเป็นการเปลี่ยนแปลงทัศนคติด้านการใช้ภาษาเพื่อการโฆษณาของสื่อมวลชนได้อีกนัยหนึ่ง

          The objective of this research was to study language of advertising and its transformation in teen magazines in year 2013. It analyzed content, i.e. verbal communication including the use of words, proverbs, and sentences in Seventeen and ELLE magazines. The findings revealed that, predominantly, there were no differences in language of advertising in these two teen magazines. In details, in terms of the use of words, the two teen magazines shared Rhymes, Foreign Language Loanwords, Punctuation Marks, Repetitive Words and Semantic Doublets. Likewise, the advertisements in these two magazines similarly enjoyed using proverbs of Idioms, Colloquialism and Similes and Metaphors. Last but not least, no divergence was found in these magazines commercials’ sentences including how the sentence parts and structures were formed independently, how certain parts of the sentences were omitted and how to structure long and complicated sentences. This research contributes a practical suggestion for a communicator and, especially an advertiser who should concern the usage of proper and correct grammar most. Advertising purposes should be considered afterwards. Otherwise, appreciation cannot be created among consumers.