The causal relationship model of mastery behavior of Matthayomsueksa 3 students in seventh group of Phrapariyattidhamma schools for general education under national office of Buddhism

Main Article Content

Punyapong Ootathon
Pattharaporn Kessung
Pongsak Srichun

Abstract

            The purposes of this research were 1) to validate a causal relationship model of the mastery behavior of Matthayomsueksa 3 students in the seventh group of Phrapariyattidhamma schools for general education under the national office of Buddhism with empirical data and 2) to examine the direct and indirect effects of the causal relationship model of the mastery behavior. Two-stage random sampling was applied to 400 Matthayomsueksa 3 students in the seventh group of Phrapariyattidhamma schools for general education under the national office of Buddhism. The research findings were as follows: The causal relationship model of students’ mastery behavior was fitted with the empirical data (Chi-square = 49.61, df = 91, p = 0.99, GFI = 0.99, AGFI = 0.97, RMR = 0.01, RMSEA = 0.00, CN = 1000.16). Ninety-one percent of the variance of students’ mastery behavior was explained by  variables in the model. Direct effects on the mastery behavior involved four factors: Trisikkha behavior, media influence, reading habits, and the classroom atmosphere with the standardized influence coefficients of 0.31, 0.24, 0.21 and 0.16 respectively. Indirect effects on the mastery behaviors involved four factors: the classroom atmosphere, future orientation, Trisikkha behavior, and media influence with the standardized influence coefficients of 0.12, 0.10, 0.09 and 0.08 respectively.

Article Details

How to Cite
Ootathon, P., Kessung, P., & Srichun, P. (2018). The causal relationship model of mastery behavior of Matthayomsueksa 3 students in seventh group of Phrapariyattidhamma schools for general education under national office of Buddhism. Phuket Rajabhat University Academic Journal, 14(2), 121–143. retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pkrujo/article/view/242037
Section
Research article

References

เกวรี แลใจ. (2555). การวิเคราะห์พหุระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณลักษณะใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนชนเผ่า ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 3. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ขจรยุทธ ต่อทรัพย์สิน. (2554). อิทธิพลของสื่อสารมวลชนที่มีผลกระทบต่อกระบวนการงานนิติวิทยาศาสตร์ในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ครองทรัพย์ อุตนาม. (2553). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความใฝ่รู้ใฝ่เรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2545). ทฤษฎีต้นไม้จริยธรรม. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธีรยุทธ์ พึ่งเทียร และคณะ. (2546). การสังเคราะห์งานวิจัยแนวทางการเรียนรู้ตามหลักไตรสิกขา. พระนครศรีอยุธยา : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2538). ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้น (LISREL) : สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บังอร เกิดดำ. (2549). องค์ประกอบที่สัมพันธ์กับคุณลักษณะใฝ่รู้ใฝ่เรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 เขตพื้นที่การศึกษาพัทลุง. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ.

พรชัย ผาดไธสง. (2555). การพัฒนาหลักสูตรส่งเสริมพฤติกรรมใฝ่รู้ใฝ่เรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการเรียนการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

พระมหาเสกสรร จี้แสง. (2552). การศึกษาวิเคราะห์หลักไตรสิกขาที่มีต่อการจัดการศึกษาไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ภัทราพร เกษสังข์.(2555). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของการเตรียมความพร้อมสู่ประชาคมอาเซียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. เลย : ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

ภัทราพร เกษสังข์. (2556). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของการเตรียมความพร้อมด้านทักษะหลักที่จำเป็นในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษา ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. เลย : ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

ภัทราพร เกษสังข์. (2558, กันยายน-ธันวาคม). รูปแบบเส้นทางอิทธิพลเชิงสาเหตุของความรับผิดชอบต่อสังคมของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. วารสารวิธีวิทยาการวิจัย. 28(3) : 341-363.

ยุพาวดี พิมพ์ลา. (2556). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณลักษณะใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 33. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

รัตติมา บุญสวน. (2554). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ในเขตพื้นที่การศึกษาเพชรบูรณ์ เขต 2. การประชุมวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพ : 749-758.

วิรัตน์ มัณฑานนท์. (2545). อิทธิพลของหลักไตรสิกขาที่มีต่อการสอนและการเรียนรู้ของเด็ก : กรณีศึกษาศูนย์เด็กก่อนเกณฑ์วัดศิริพงษ์ธรรมนิมิต กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ศิริวิมล ชูชีพวัฒนา. (2556). พฤติกรรมใฝ่เรียนรู้ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นของโรงเรียนสังกัดสังฆมณฑลราชบุรี จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว สาขาวิชาจิตวิทยาชุมชน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2549). แนวทางการจัดกิจกรรมส่งเสริมนิสัยรักการอ่าน.กรุงเทพมหานคร : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). แนวทางการจัดกระบวนการจัดการเรียนรู้ตามจุดเน้นการพัฒนาคุณภาพผู้เรียนด้านใฝ่เรียนรู้ ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6. กรุงเทพมหานคร : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเชียงใหม่. (2552). โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา ประวัติความเป็นมา. [On-line]. Available : http://cmi.onab.go.th/index.php?option=com_content&view=article& id=172&Itemid=135 [2559,สิงหาคม 31]

อรวรรณ เกษสังข์. (2553). ปัจจัยที่ส่งต่อพฤติกรรมความพอเพียงของนักศึกษา ครุศาสตร์ ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

อรวรรณ เฉลยนาค. (2553). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการคิดอย่างมีวิจารณญาณจากการจัดการเรียนรู้แบบไตรสิกขากับการจัดการเรียนรู้แบบปกติเรื่องงานประดิษฐ์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

Franklin, Catherine A. (1986). Being there: Active imaginations and Inquiry minds in a missle School Classroom. Dissertation Abstracts International.