ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้บรรยากาศองค์การกับการพัฒนาตนเองของพนักงานสายงานบริการลูกค้าของธนาคารพาณิชย์ ในเขตกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การรับรู้บรรยากาศองค์การ, การพัฒนาตนเอง, พนักงานสายงานบริการลูกค้าบทคัดย่อ
การรับรู้บรรยากาศองค์การเป็นความรู้สึกนึกคิดของพนักงานที่มีต่อหน่วยงานที่พวกเขาสังกัดอยู่ โดยความรู้สึกนึกคิดดังกล่าวจะสะท้อนให้เห็นถึงค่านิยม ทัศนคติ และพฤติกรรมของพนักงานภายใต้สภาพ แวดล้อมในการทำงาน ดังนั้นหากบรรยากาศองค์การดีการปฏิบัติหรือการพัฒนาตนเองของพนักงานก็ย่อม จะดีตามไปด้วย งานวิจัยนี้มุ่งเน้นศึกษาความสัมพันธ์ของการรับรู้บรรยากาศองค์การกับการพัฒนาตนเอง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือพนักงานสายงานบริการลูกค้า ของธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) สาขาไมโครบร๊านซ์ ในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 25 สาขา สาขาละ 8 คน รวมทั้งสิ้น 200 คน โดยมีการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า บรรยากาศองค์การในภาพรวมมีความสัมพันธ์ในทิศทางบวกกับการพัฒนาตนเองของพนักงานสาย งานบริการลูกค้า ธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) สาขาไมโครบร๊านซ์ในเขตกรุงเทพมหานคร ในระดับ ปานกลาง
References
กล้าหาญ ณ น่าน. (2555). หลักการจัดการและองค์การ. กรุงเทพฯ: วัฒนาพานิช.
จรงกรณ์ บุญกรุด. (2549). บรรยากาศขององค์การที่เอื้ออำนวยต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของพนักงาน สายการผลิตของบริษัท ไทยรุ่งยูเนี่ยนคาร์ จำกัด (มหาชน) (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชูศักดิ์ เที่ยงตรง. (2555). การบริหารงานบุคคลในภาครัฐกิจ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เด่นพงษ์ พลละคร. (2555). การพัฒนาบุคคล. วารสารเพิ่มผลผลิต, 28 (21 ธันวาคม 2555), 21.
บรรยงค์ โตจินดา. (2558). การบริหารงานบุคคล. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
บุญชม ศรีสะอาด. (2538). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวิริยาสาส์น.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2550). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
พจน์ เพชระบูรณิน. (2548). การพัฒนาตนเอง. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการส่งเสริมงานวิจัยสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ภัคกัลป์ คเณศวรานันท์. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การกับการพัฒนาตนเองของพนักงานส่วนบริการข่ายสายนครหลวงที่ 4.2 บริษัท ทศท คอร์ปอเรชั่น จำกัด (มหาชน). (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
ยุรพร ศุทธรัตน์. (2556). องค์การเพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: แอคทีฟพริ้นท์.
รติกรณ์ จงวิศาล. (2554). มนุษยสัมพันธ์: พฤติกรรมมนุษย์ในองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วันชัย มีชาติ. (2549). การบริหารองค์การ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สงวน สุทธิเลิศอรุณ. (2550). พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาฅน. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: อักษราพิพัฒน์.
สุธี สุทธิสมบูรณ์ (2557). หลักการบริหารเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สวัสดิการสำนักงาน ก.พ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แนวคิดและทิศทางการพัฒนาประเทศช่วงแผนการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12. กรุงเทพฯ: เม็ดทรายพริ้นติ้ง.
อุทุมพร จามรมาน. (2558). การจัดการองค์การ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Gregg , Russell T. (1957). The Administrative Process: Administrative Behavior in Education. New York: Harper Brothers Publishers.
Kinsbury, Joseph B. (1963). Personnel Administration for Thai Student. Bangkok: Institute of Public Administration.
Litwin, G. H. and Stringer, J. A. (1968). Motivation and Organization Climate. Boston: Harvard University.
Woodward, M., & Walker, A.R.P. (1994). Sugar consumption and dental caries: Evidence from 90 countries. Br Dent J, 176, 12.
Yamane, Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. Third editio. Newyork: Harper and Row Publication.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารสุทธิปริทัศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารสุทธิปริทัศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสุทธิปริทัศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารสุทธิปริทัศน์ก่อนเท่านั้น