จารึกภาษาสันสกฤตในอินเดียและกัมพูชา: บรรทัดฐานความงามของอลังการ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาจารึกภาษาสันสกฤตในประเทศอินเดียและกัมพูชา ผู้วิจัยได้กำหนดขอบเขตกลุ่มจารึกภาษาสันสกฤตจำนวนหนึ่ง ซึ่งมีความงามในด้านอลังการ ได้แก่ จารึกบนเสาหินอัลละฮะบาดของพระเจ้าสมุทรคุปตะ จารึกเมืองมันทโสร์ของพระเจ้ายโศธรมัน จารึกหฑาหาของพระเจ้าอีศานวรมัน จารึกหันไชยของพระเจ้าภววรมันที่ 2 จารึกปราสาทตาพรหมและจารึกปราสาท พระขรรค์ของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7

ผลการศึกษาพบว่ากวีผู้แต่งจารึกภาษาสันสกฤตทั้งในประเทศอินเดียและกัมพูชาต่างประจักษ์ถึงคุณค่าของอลังการ ซึ่งอลังการนี้เองเป็นบรรทัดฐานที่กำหนดความงามของเสียงและความหมายให้ ลึกซึ้งคมคาย การสร้างสรรค์อลังการที่ปรากฏในจารึกภาษาสันสกฤตได้ยืนยันให้เห็นว่ากวีมีความรอบรู้ในเทพปกรณัมธรรมชาติวิทยา เพื่อใช้เปรียบเทียบสิ่งที่กวีกล่าวถึงจนกลายเป็นขนบวรรณศิลป์ และสามารถสร้างสรรค์คุณลักษณะของอลังการทั้งศัพทาลังการและอรรถาลังการให้ประสานสอดคล้องกันอย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะอรรถาลังการที่ต้องอาศัยการวิเคราะห์ตีความ เนื่องจากคำศัพท์ส่วนมากใน จารึกมิได้สื่อความหมายตามรูปศัพท์อย่างตรงไปตรงมา อลังการอันเป็นบรรทัดฐานความงามในจารึก ภาษาสันสกฤตประเทศอินเดียและกัมพูชาจึงมีพลังทางวรรณศิลป์แห่งยุคสมัยสืบทอดมาอย่างยาวนาน