ภาษาสร้างสรรค์ : การใช้ภาพพจน์ในนวนิยายของโสภาค สุวรรณ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยเรื่องภาษาสร้างสรรค์ การใช้ภาพพจน์ในนวนิยายของโสภาค สุวรรณ มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ เพื่อศึกษาการใช้ภาพพจน์ประเภทต่างๆในนวนิยายของโสภา คสุวรรณ เพื่อศึกษาภาพสะท้อนพฤติกรรมด้านต่างๆ ของตัวละคร จากการสร้างสรรค์ภาพ พจน์ในนวนิยายของโสภาค สุวรรณและเพื่อศึกษาศิลปะการใช้ภาษาในการสร้างภาพ พจน์ของโสภาค สุวรรณ ซึ่งเป็นนักเขียนร่วมสมัย ผลการวิจัยพบว่าโสภาค สุวรรณนิยมสร้างสรรค์ภาพพจน์ให้ผู้อ่านเกิดภาพในใจ 4 ประเภทได้แก่ อุปมา อุปลักษณ์ บุคลาธิษฐาน และอติพจน์ด้วยกลวิธีทางตรงและกลวิธีทาง อ้อม องค์ประกอบหลักของการสร้างภาพพจน์ประเภทอุปมา อุปลักษณ์ ได้แก่การใช้สิ่งที่ ต้องการให้เกิดภาพ สิ่งที่ทําให้เกิดภาพ และคําบ่งชี้ภาพพจน์ คําบ่งชี้ประเภทอุปมา ได้แก่ เหมือน ดุจ ราว ปาน คําบ่งชี้ภาพพจน์ประเภทอุปลักษณ์ปรากฏแต่คําว่า เป็น เท่านั้น คําบ่ง ชี้ภาพพจน์ประเภทบุคลาธิษฐานคือคํากริยาแสดงอาการของมนุษย์แต่ใช้กับสัตว์ สิ่งของส่วน คําบ่งชี้ภาพพจน์ประเภทอติพจน์อยู่ที่การใช้เนื้อความเน้นพิเศษทั้งด้านปริมาณและความรู้สึก และผู้วิจัยยังพบว่าลักษณะเด่นของศิลปะการใช้ภาษาในการสร้างสรรค์ภาพพจน์ให้ผู้อ่านเกิด ภาพนั้นเกิดจากการใช้อรรถลักษณ์ ด้านสี ด้านแสง ด้านเสียง ด้านลักษณะ ด้านอาการ ที่ สอดประสานสัมพันธ์กันเป็นอย่างดีระหว่าง ด้านสี ด้านแสง ด้านเสียง ด้านลักษณะ ด้าน อาการ ของสิ่งที่ต้องการให้เกิดภาพกับสิ่งที่ทําให้เกิดภาพ นอกจากนี้โสภาค สุวรรณยังนิยม ใช้ภาพพจน์แต่ละประเภทสะท้อนพฤติกรรมด้านต่างๆของคนในสังคม เช่น พฤติกรรมชื่น ชมความงาม พฤติกรรมแสดงอารมณ์ พฤติกรรมการใช้คําพูด พฤติกรรมแสดงลักษณะนิสัย