ช่องว่างงานวิจัยที่เกี่ยวกับเด็กและเยาวชนในประเทศไทย: ข้อเสนอเชิงการปฏิบัติและนโยบาย

บทคัดย่อ

การศึกษาช่องว่างงานวิจัยที่เกี่ยวกับเด็กและเยาวชนในประเทศไทยมีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ช่องว่างการวิจัยเชิงประจักษ์ และเสนอแนะแนวทางการปฏิบัติและนโยบายสำหรับการวิจัยเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชนของประเทศไทยในอนาคต กลุ่มตัวอย่าง คือ งานวิจัยเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชนที่ผ่านเกณฑ์คัดเลือก และผู้ทรงคุณวุฒิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบบันทึก แบบสัมภาษณ์ การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการศึกษา พบว่า ช่องว่างงานวิจัยที่เกี่ยวกับเด็กและเยาวชนในประเทศไทยมี 6 ประเด็น ได้แก่ 1) ความทันสมัย เท่าทันเหตุการณ์การเปลี่ยนแปลงในสังคม 2) ข้อความรู้เชิงลึกและเชิงระบบที่ก่อให้เกิดผลกระทบเชิงนโยบาย 3) ความร่วมมือระหว่างนักวิชาการและนักวิจัยหรือสถาบันที่เกี่ยวข้องในพื้นที่ 4) การศึกษากลุ่มเด็กและเยาวชนในพื้นที่เข้าถึงยาก 5) งานวิจัยที่มุ่งตอบโจทย์ความท้าทายใหม่ ๆ ในอนาคต 6) การพัฒนานักวิจัยและระบบการสนับสนุน ข้อเสนอแนะทางนโยบายเพื่อนำไปสู่งานวิจัยเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชน ได้แก่ มาตรการเชิงปฏิบัติการในการกำหนดประเด็นการวิจัยหรือโจทย์การวิจัยระดับชาติเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชน มาตรการเชิงปฏิบัติการในการสนับสนุนงานวิจัยที่มีผลกระทบสูงและเน้นการมีส่วนร่วมในการพัฒนาเด็กและเยาวชน และมาตรการเชิงปฏิบัติการในการกำหนดมาตรฐานด้านการวิจัยเพื่อการพัฒนาเด็กและเยาวชน นโยบายการวิจัยเพื่อพัฒนาเด็กและเยาวชนของประเทศ ควรจะมีทิศทางและกลไกที่เชื่อมโยงสู่การขับเคลื่อนและการใช้ประโยชน์งานวิจัย และให้ความสำคัญกับระบบบริหารจัดการวิจัยในการพัฒนาเด็กและเยาวชนที่มีประสิทธิภาพ