วัดกับการดำรงความเป็นไทยของคนสยามในรัฐปะลิสและรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดำรงชีวิตของชาวสยามที่อาศัยอยู่ท่ามกลางประเทศที่มีความแตกต่างทางศาสนาและวัฒนธรรม และเพื่อศึกษาหน้าที่ของวัดกับการดำรงความเป็นไทยของคนสยามในรัฐปะลิสและรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซียโดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ซึ่งอาศัยการรวบรวมข้อมูลจากการสังเกตแบบมีส่วนร่วม ประกอบกับการสัมภาษณ์เชิงลึก รวมไปถึงข้อมูลจากหนังสือเอกสาร งานวิจัย เว็บไซต์ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับชาวสยามในรัฐปะลิสและรัฐเคดาห์ ประเทศมาเลเซีย ผลการศึกษาพบว่าคนสยาม (Orang Siam) นับเป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งท่ามกลางกลุ่มชาติพันธุ์อื่นๆและลักษณะเป็นชนกลุ่มน้อยกลุ่มเล็ก (Double Minority) ที่ยังสามารถดำรงรักษาวัฒนธรรม ศาสนา และภาษา ซึ่งเป็นอัตลักษณ์ของตนเองไว้ได้ แม้ประเทศมาเลเซียนั้นเป็นประเทศที่ให้ความสำคัญกับศาสนาอิสลามเป็นหลักแต่คนสยามซึ่งส่วนใหญ่อยู่ทางตอนเหนือของประเทศยังคงดำรงพุทธศาสนาในพื้นที่ได้เป็นอย่างดีโดยใช้ “วัด” เป็นศูนย์รวมจิตใจทำให้วัดมีบทบาทหน้าที่ต่างๆมากกว่าการเป็นศาสนสถานคือ การดำรงความเป็นชาวพุทธ การเป็นเเหล่งความรู้ทางพุทธในการถ่ายทอดภาษาไทย การพัฒนาชุมชนและสังคมสงเคราะห์ในสังคมไทย นอกจากนี้ วัดยังมีบทบาทหน้าที่ในการดำรงอัตลักษณ์วัฒนธรรมของคนไทยภาคใต้ การเป็นพื้นที่ทางการเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์และการยึดโยงกลุ่มชาติพันธุเข้ากับมาตุภูมิ รวมไปถึงวัดยังถูกใช้เป็นศูนย์กลางในการจัดการเรียนการสอน เผยแพร่และดำรงรักษาภาษาไทยในกลุ่มชนชาวสยามจากรุ่นสู่รุ่นอีกด้วย