Entrepreneurship of new-generation farmers in Ubon Ratchathani province
Keywords:
ชาวนารุ่นใหม่ , ความเป็นผู้ประกอบการ, ชนบทอีสาน, จังหวัดอุบลราชธานีAbstract
Entrepreneurs and peasants differ have different lifestyles and diverse economic goals. Entrepreneurs include individuals or groups who own capital and other production means and are ready to invest in gainful activities and take risks in exchange for profit. This article examines 1) burgeoning entrepreneurship amongst four new generation farmers in Ubon Ratchathani Province, Isan region; and 2) how these agriculturalists see new generation entrepreneurship. Results were that the new generation farmers pursued agriculture as a profession. They used diverse aspects of entrepreneurial knowledge, including management, business administration, risk analysis, and marketing planning. Market-led production, high value products, and creating new markets were keys for surviving fluctuating economic conditions. New generation farmers also incorporated innovation to heighten production efficiency and profitability.
Downloads
References
จามะรี เชียงทอง. (2557). ชนบทไทย: จากอดีตสู่อนาคต. แผนงานเสริมสร้างนโยบาย.
จามะรี เชียงทอง. (2560). สังคมชนบทในโลกสมัยใหม่. คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธนพร ศรีสุกใส (2554). เกษตรอินทรีย์: กระบวนการครอบงำและการต่อรองของเกษตรกรกุดชุม. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี [ฉบับพิเศษ], 171-203.
นภาพร อติวานิชยพงศ์ (2557). คนชนบทอีสานกับการทำมาหากิน: ความเปลี่ยนแปลงตามยุคสมัย. วารสารสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 33(2), 103-127. http://socanth.tu.ac.th/wp-content/uploads/2015/02/JSA-33-2-napaporn.pdf.
เนตรดาว เถาถวิล (2556). การสร้างความเป็นมาตรฐานในระบบเกษตรอินทรีย์. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 25(1), 107-138. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jss/article/view/171551
ปิ่นแก้ว เหลืองอร่ามศรี. (2554). มโนทัศน์การดำรงชีพ. คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปีเตอร์ เอฟ เบลล์. (2533). รัฐไทย พัฒนาการของระบบทุนนิยม กับชนบทในประเทศไทย. ใน อนัญญา ภุชงคกุล (บ.ก.), รัฐกับหมู่บ้านในไทยศึกษา. รวมบทความในการสัมมนาไทย-ยุโรป ครั้งที่ 3 (น.75-111). สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พฤกษ์ เถาถวิล และ นิตยา บุญมาก (2554). การปรับเปลี่ยนการผลิตเข้าสู่สวนยางพาราของเกษตรกรใน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: นโยบายรัฐ ตลาด และกลยุทธ์การผลิตของครัวเรือน.วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, ฉบับพิเศษ, 121-170.
มณีมัย ทองอยู่. (2546). การเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจชาวนาอีสาน กรณีชาวนาลุ่มน้ำพอง. สร้างสรรค์.
สว่าง มีแสง. (2554). การกลายเป็นแรงงานรับจ้างในหัตถกรรมอุตสาหกรรมในพื้นที่กึ่งเมืองกึ่งชนบท. ใน จามะรี เชียงทอง, วัฒนา สุกัณศีล, จิรวัฒน์ รักชาติ, สว่าง มีแสงและปรียาวัลย์ ใจปินตา (บ.ก.).ชนบทไทย: เกษตรกรระดับกลางและแรงงานไร้ที่ดิน (น. 141-182). ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อรรถจักร สัตยานุรักษ์. (2559). ลืมตาอ้าปาก จาก “ชาวนา” สู่ “ผู้ประกอบการ”. สำนักพิมพ์มติชน.
อรรถจักร์ สัตยานุรักษ์. (2560). ความเปลี่ยนแปลง “ชนบท” ในสังคมไทย: ประชาธิปไตยบนความเคลื่อนไหว. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
อานันท์ กาญจนพันธุ์ (2554). ชนบทอีสานปรับโครงสร้าง ชาวบ้านปรับอะไร.วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, [ฉบับพิเศษ], 5-35.
Ingall, S., M. (Eds). (2018). State of Land in the Mekong Region. Bern Open Publishing (BOP). https://data.opendevelopmentmekong.net/dataset/ae8c4c52-d3e6-4029-89bd-a3623568e62d/resource/c820cb71-1ae7-4476-8422-4382d0aba903/download/mekong-state-of-land-discussion-draft-single-layout.pdf.
Kahan, D. (2012). Entrepreneurship in farming. Food and Agriculture Organization of the United Nations. https://openknowledge.fao.org/.
Kearney, M. (1996). Reconceptualizing the Peasantry: Anthropology in Global Perspective, Westview Press.
Marsden, T., & Smith, E. (2005). Ecological Entrepreneurship: Sustainable Development in Local Communities Through Quality Food Production and Local Branding. Geoforum, 36(4), 440–451. https://doi.org/10.1016/j.geoforum.2004.07.008
Mills, M. B. (2001). Thai Women in the Global Labor Force: Consuming Desires, Contested Selves. Library of Congress Cataloging-in-Publication Data.
Rigg, J. (2001). More Than the Soil. Pearson Education Limited.
Rigg, J. (2006). Land, Farming, Livelihoods, and Poverty: Rethinking The Links in The Rural South. World Development, 34(1), 180–202. https://doi.org/10.1016/j.worlddev.2005.07.015
Rigg, J., & Ritchie, M. (2002). Production, Consumption and Imagination in Rural Thailand. Journal of Rural Studies, 18(4), 359–371. https://doi.org/10.1016/S0743-0167(02)00012-8
Rigg, J., & Salamanca, A. (2009). Managing Risk and Vulnerability in Asia: A (Re)Study from Thailand, 1982–83 and 2008. Asia Pacific Viewpoint, 50(3), 255–270. https://doi.org/10.1111/j.1467-8373.2009.01399.x
Rugchat, G. (2018). Transformation to “Entrepreneur” of Lua Highlanders: A Case Study of Lua Ban Na Fon in Hot District, Chiang Mai Province. [Unpublished Doctoral Dissertation], Chiangmai University.
Somkaun, N., Chamnanmak, R., Narongchai, W., & Suppatkul, P. (2019). The Transformation from Farmer to Entrepreneur in Khon Kaen Province, Thailand. Journal of Mekong Societies, 15(3), 95-120. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/mekongjournal/article/view/209091
Somkaun, N., Chamnanmak, R., Narongchai, W., & Suppatkul, P. (2021). The Role of Stakeholders and Social Networks in Becoming Farmer-Entrepreneurs. Journal of Mekong Societies, 17(3), 121-147. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/mekongjournal/article/view/257156.
Taotawin, N. (2017). Rural-to-Urban Migrations and The Return Migrants Back Home: A Case Study Of Return Migrants from Ubon Ratchathani Province, Thailand. Journal of Mekong Societies, 13(1), 81-98. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/mekongjournal/article/view/84926
Watts, D. C. H., Ilbery, B., & Maye, D. (2005). Making Reconnections in Agro-Food Geography: Alternative Systems of Food Provision. Progress in Human Geography, 29(1), 22–40. https://doi.org/10.1191/0309132505ph526oa
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 เนตรดาว เถาถวิล
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
