เอกลักษณ์ของภาษาจีนจากป้ายร้านค้าย่านธุรกิจในชุมชนชาวไทยเชื้อสายจีน : กรณีศึกษา ถนนประสานไมตรี ถนนสุเรนทร์ และถนนฉัตรไชย ตำบลสบตุ๋ย อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่อง เอกลักษณ์ของภาษาจีนจากป้ายร้านค้าย่านธุรกิจในชุมชนชาวไทยเชื้อสายจีน : กรณีศึกษา ถนนประสานไมตรี ถนนสุเรนทร์ และถนนฉัตรไชย ตำบลสบตุ๋ย อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการเขียนภาษาจีนจากป้ายการค้า ในชุมชนชาวไทยเชื้อสายจีน ตำบลสบตุ๋ย อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง และเพื่อวิเคราะห์โครงสร้างของชื่อภาษาจีนจากป้ายการค้า ในชุมชนชาวไทยเชื้อสายจีน ตำบลสบตุ๋ย อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง ขอบเขตในการศึกษา คือ ลักษณะการเขียน ประกอบด้วย ภาษาที่ปรากฏบนป้ายการค้า ทิศทางการอ่านอักษรบนป้ายการค้า และลักษณะตัวอักษรจีนที่ปรากฏบนป้ายการค้า โครงสร้างของชื่อภาษาจีนจากป้ายการค้าประกอบด้วย สี สำเนียงการอ่าน ที่มาของภาษาบนป้าย และความสัมพันธ์ทางความหมายของภาษาจากป้ายการค้า โดยมีขอบเขตการศึกษาในพื้นที่ถนน 3 สาย คือ ถนนประสานไมตรี ถนนสุเรนทร์และถนนฉัตรไชยในตำบลสบตุ๋ย อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง
ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ป้ายการค้าภาษาจีนบริเวณถนนทั้ง 3 สาย ในตำบลสบตุ๋ย อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง มีทั้งหมดจำนวน 40 ป้าย โดยลักษณะการเขียนภาษาจีนจากป้ายการค้า ส่วนใหญ่เป็นป้ายที่มีข้อความสองภาษาคือภาษาจีนและภาษาไทยมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 57.5 ส่วนด้านทิศทางการอ่านอักษรบนป้ายที่อ่านภาษาไทยจากซ้ายไปขวา อ่านภาษาจีนจากขวาไปซ้ายในป้ายเดียวกัน จำนวนมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 87.5 และลักษณะตัวอักษรจีน เป็นอักษรจีนตัวเต็ม คิดเป็นร้อยละ 97.5 ด้านการวิเคราะห์โครงสร้าง พบว่า สีตัวอักษรจีน ที่ปรากฏบนป้ายมากที่สุดคือ สีทอง คิดเป็นร้อยละ 45 มีสำเนียงการอ่านส่วนใหญ่เป็นการอ่านแบบสำเนียงภาษาจีนแต้จิ๋ว คิดเป็นร้อยละ 95 ภาษาจีนบนป้ายส่วนใหญ่ปรากฏเป็นชื่อกิจการร้านค้า คิดเป็นร้อยละ 45 รองลงมาคือ ชื่อ-สกุลของคน คิดเป็นร้อยละ 40 โดยพบว่าชื่อกิจการร้านค้าเหล่านี้มีทั้งแบบชื่อสกุลของคนตามด้วยคำมงคล ด้านความสัมพันธ์ทางความหมายของภาษา โดยส่วนใหญ่มีความสัมพันธ์กัน คิดเป็นร้อยละ 82.5 และภาษาบนป้ายไม่มีความสัมพันธ์กันระหว่างที่เขียนเป็นภาษาไทยและมีการแปลเป็นคนละความหมายกันเพียงร้อยละ 17.5
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารฯ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ตก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Ai, J. (2020). Talk about the profound Chinese dialect culture. Chinese Studies Lecture Hall, 39–43.
Buaphuan, N. (2020). Identity of Thai-Chinese in Mueang District, Lampang Province. Pathumthani University Academic Journal, 12(2), 89–101.
Chantharonanon, P. (2019, January 25). Where did the Chinese in Thailand come from? The history of early migration and cultural integration. Silpa Mag. https://www.silpa- mag.com/history/article_26173
Hankeerirat, N. (2015, November 27). Interview on the Chinese descendants in Lampang: Fleeing war and controlling trade in Sop Tui district. Lanna Post. https://www.lanna post.net/2015/11/blog-post_39.html
Kongsaeng, K. (2022). Chinese characters (汉字学) [Unpublished manuscript]. Suan Sunandha Rajabhat University.
Limthawaranan, W. (2012). A study on Chinese shop names in Thailand: Trends in naming and social roles [Master’s thesis, Burapha University]. Burapha University Knowledge Repository.
Liu, X., & Zhao, N. (2022). The national cultural genes and diversified development of Chinese characters. Journal of Anyang Institute of Technology, 21(5), 126–128.
Mei tu xiu xiu. (2021). As for the "Chinese color" that has been popular for thousands of years, it has to be loved by everyone. Sohu. https://www.sohu.com/a/510351101_397330
Ngernchai, P. (2015). The existence and role of Chinese culture in eastern Thailand. Journal of Politics, Administration and Law, 6(2), 63–75.
Pomarin, P. (2019, September 27). Difficult-to-understand local languages. Siamese-Chinese Studies Center. https://www.arsomsiam.com/fangyan/
Potchanalawan, P., & Taweekul, V. (2016). Course materials for Lampang studies [Unpublished manuscript]. Faculty of Humanities and Social Sciences, Lampang Rajabhat University.
Red and gold in Chinese culture. (2019, February 11). Red and gold in Chinese culture. AAGold. https://www.aagold-th.com/article/296
Sare, N. (2014). The naming of shops in Pattani, Yala, and Narathiwat: The relationship between shop names and livelihoods (commerce) [Unpublished master’s thesis]. Prince of Songkla University, Pattani Campus.
Sodsongkrit, M. (2012). A survey and analysis of Chinese shop names of Thai Chinese in Mueang district, Ubon Ratchathani province. Liberal Arts Journal Ubon Ratchathani University, 8(2), 59–89.
Srimarat, T. (2015). Cultural identity and commodification: A case study of Ping Nakara Boutique Hotel and Spa, Chiang Mai [Master’s thesis, Chiang Mai University]. Chiang Mai University.
Sriboonchaichusakul, N. (2017). Brand signs, institute signs: The true spirit of Chinese people. WAY Magazine. https://waymagazine.org/Chinese_sign
Wongla, C. (2018). A comparative study of symbolic colors in Thai and Chinese cultures [Unpublished master’s thesis]. Chiang Mai Rajabhat University.
Yan, M. (2021). On the language art of naming in contemporary Chinese people. Chinese Characters and Historical Culture, 281(9), 181–185.
Yothinsirikul, S. (2018). A study of Chinese gold shop names of Thai Chinese in Bangkok. Journal of Language, Religion and Culture, 7(2), 202–230.
Zi Yue Shao Hua. (2018, April 18). Why were ancient Chinese characters written vertically from right to left? When did it change to horizontal writing from left to right? Zhihu. https://zhuanlan.zhihu.com/p/35845744
