ธรรมโมโลยี-การตลาด: พุทธศาสนากับงานบริหารการตลาด

บทคัดย่อ

ปรัชญาของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยที่ว่า “จัดการศึกษาพุทธศาสนาบูรณาการ กับศาสตร์สมัยใหม่ พัฒนาจิตใจและสังคม” เป็นแนวทางนำนิสิตให้ยึดถือปฏิบัติเป็นรูปธรรมตามความ ถนัดในหลายรูปแบบ ทว่ายังไม่เคยปรากฏว่ามีงานของการนำหลักพุทธศาสนามาบูรณาการกับหลักการ ตลาดอย่างชัดเจนเป็นรูปธรรม เพื่อสร้างให้เกิดเป็นนวัตกรรมใหม่ทางวิชาการหรือเป็นตำราการตลาดแบบ ใหม่แต่อย่างใด หากปรากฏว่ามีหลักธรรมหลายประการที่สามารถนำมาใช้อธิบายงานการตลาดได้ดี เช่น หลักจริต 6 หลักอายตนะ 6 และหลักสัปปุริสธรรม 7 เป็นต้น การบูรณาการนี้มิใช่การนำงานการตลาด ไปส่งเสริมเผยแผ่พุทธศาสนา แต่เป็นการนำหลักพระพุทธศาสนามาพิจารณาภายใต้กรอบความคิดของ หลักการตลาดโดยใช้หลักหรือทฤษฎีการตลาดเป็นตัวตั้งแล้วนำหลักธรรมมาเป็นตัวเสริมเพื่ออธิบายนี้ ถือเป็นบูรณาการประเภท “ธรรมวิทยาหรือธรรมโมโลยี-Dhammology” ตามหลักของพระพรหมบัณฑิต การบูรณาการสองศาสตร์นี้เข้าหากันน่าจะเกิดประโยชน์อย่างยิ่งในวงการการตลาดเพราะศาสตร์การตลาด จัดเป็นสายงานที่ต้องนำข้อมูลจำนวนมากสื่อต่อไปสู่สังคมผู้บริโภค หากสามารถนำหลักพุทธศาสนา “เข้าหา” นักการตลาดในเชิงรุก สามารถทำให้นักการตลาดสามารถใช้หลักธรรมมาบูรณาการเป็นเครื่องมือช่วย ทำงานการตลาด ภายใต้หลักการใหม่นี้ ที่ต่อไปจะใช้ชื่อว่า “ธรรมโมโลยี-การตลาด: Dhammology-Marketing” บูรณาการนี้ ไม่เพียงเป็นการสร้างนวัตกรรมใหม่สู่วงการการตลาด แต่ยังเป็นกุศโลบายอีกทางหนึ่ง ที่ช่วย เผยแผ่ธรรมมะเข้าสู่คนรุ่นใหม่ในรูปแบบที่เหมาะกับยุคและความต้องการ และยังสามารถใช้เป็นเครื่องมือ ในการแลกเปลี่ยนความรู้ในวิชาชีพการตลาดสู่โลกตะวันตกเพื่ออธิบายหลักธรรมในรูปแบบของหลัก การตลาด ตัวอย่างของบูรณาการนี้คือการวางแผนการตลาดด้วยหลักสัปปุริสธรรม 7 (Sappurisa-dhamma Marketing Plan Canvas) เป็นต้น