การส่งเสริมการพัฒนานวัตกรท้องถิ่นเพื่อการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนหัตถกรรมพื้นบ้าน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการพัฒนานวัตกรท้องถิ่นและประเมินผลกระทบต่อการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนหัตถกรรมพื้นบ้านสลีปิงจัยแก้วกว้าง ตำบลฟ้าฮ่าม อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสาน โดยการเก็บข้อมูลการวิจัยเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและการสนทนากลุ่มกับผู้เข้าร่วมการสัมภาษณ์ 24 คน ประกอบด้วย นวัตกรท้องถิ่น สมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชน และเจ้าหน้าที่ตำบลฟ้าฮ่าม และเก็บข้อมูลการวิจัยเชิงปริมาณจากแบบสอบถามที่มีโครงสร้างจากกลุ่มผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในตำบลฟ้าฮ่าม จำนวน 375 คน ซึ่งประกอบด้วยนายกเทศมนตรี สมาชิกเทศบาล ผู้นำชุมชน สมาชิกกลุ่มวิสาหกิจ และลูกค้า โดยกรอบการวิจัยนี้ครอบคลุมในสี่มิติหลัก ได้แก่ ความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ การอนุรักษ์วัฒนธรรม การจัดการทรัพยากรอย่างยั่งยืน และการเป็นผู้ประกอบการเพื่อสังคม นำไปสู่การการส่งเสริมการพัฒนานวัตกรท้องถิ่นเพื่อการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชน จากการวิเคราะห์ทางสถิติพบความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างแนวทางการพัฒนาและการบริหารจัดการอย่างยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนหัตถกรรมพื้นบ้าน โดยเฉพาะการส่งเสริมความยั่งยืนทางเศรษฐกิจ (Beta = 0.630, t = 32.857, p < 0.001) การสนับสนุนการอนุรักษ์วัฒนธรรม (Beta = 0.650, t = 26.000, p < 0.001) การมีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรท้องถิ่น (Beta = 0.600, t = 28.000, p < 0.001) และการสร้างงานและรายได้ในชุมชน (Beta = 0.700, t = 42.500, p < 0.001) ซึ่งมีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมาก แบบจำลองนี้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพในการอธิบายที่สูงโดยมีความแปรปรวนในการบริหารจัดการอย่างยั่งยืนร้อยละ 90.3 (R² = 0.903) และมีนัยทางสถิติ (F = 1024.500, p < 0.001) ซึ่งยืนยันถึงประสิทธิภาพของแนวทางการพัฒนาเหล่านี้สำหรับการบริหารจัดการอย่างยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนหัตถกรรมพื้นบ้าน