ORGANIZATIONAL CAPITAL AND CORPORATE SOCIAL RESPONSIBILITY FOR ECONOMIC SUSTAINABILITY DEVELOPMENT OF THAI INDUSTRIES BASED ON THE CONCEPT OF GREEN INDUSTRY PROJECT
Keywords:
Organizational Capital, Corporate Social Responsibility, Economic Sustainability Development of Thai IndustriesAbstract
The objective of this research is to study the effects of general characteristics of the organization, organizational capital, and corporate social responsibility for economic sustainability development of Thai industries based on the concept of green industry project. The population in this research was the companies or Thai industrial factories certified by the Ministry of Industry’s green industry project and are listed on the Stock Exchange of Thailand (SET). The samples sizes were 125 out of 185 entrepreneurs that were selected by using a stratified sampling. The tool for data collecting was questionnaire. and Stepwise Multiple Regression Analysis which was applied to analyze data. General characteristics of the organization included types of industry, duration of operation, registered capital, and green industry development level. Organizational capital included organizational culture, organizational learning and organizational innovation. Corporate social responsibility, included employees responsibility, customers responsibility, creditors and suppliers responsibility, and government responsibility. Economic Sustainability Development included Productivity, Customer Acquisition, Customer Loyalty and Profitability. There were two variables that can predict the economic sustainability development of Thai industries; organizational capital in organizational culture and corporate social responsibility in employees responsibility effecting of economic sustainability development of Thai industries on the level of significance of 0.05.
References
กระทรวงอุตสาหกรรม. (2554). อุตสาหกรรมสีเขียว. สืบค้น 2 เมษายน 2559, จาก http://http://green.industry.go.th/
จิลดา หมายมั่น และสมบัติ ทีฆทรัพย์. (2559). Industry 4.0 อนาคตของอุตสาหกรรมไทย. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 10(1),14-28.
ปิยธิดา ตั้งตระกูลสมบัติ. (2554). การปรับตัวของอุตสาหกรรมไทยสู่โครงการอุตสาหกรรมสีเขียว. สืบค้น 1 กรกฎาคม 2558, จาก http://www.freightmaxad.com/magazine/?p=3669
พยัต วุฒิรงค์. (2557). การจัดการนวัตกรรม: ทรัพยากรองค์การแห่งการเรียนรู้และนวัตกรรม. กรุงเทพฯ: วี. พริ้นท์ (1991).
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2553). การจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร: การสร้างข้อได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: บริษัท ไอดีซี พรีเมียร์ จำกัด.
มัทนชัย สุทธิพันธุ์. (2556). ทางออกของธุรกิจไทยสู่หนทางแห่งการพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารบริหารธุรกิจ, 36(137), 38-50.
สถาบันธุรกิจเพื่อสังคม. (2556). ความรับผิดชอบต่อสังคมเพื่อความยั่งยืนขององค์กร (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไอคอนพริ้นติ้ง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2553). ทิศทางของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555-2559), กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานส่งเสริมและพัฒนาอุตสาหกรรมสีเขียว. (2556). คู่มืออุตสาหกรรมสีเขียวสำหรับผู้ประกอบการ(พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม.
สำนักงานเศรษฐกิจอุตสาหกรรม. (2559). ภาวะเศรษฐกิจอุตสาหกรรม เดือนธันวาคม 2559. กรุงเทพฯ: กระทรวงอุตสาหกรรม.
สำเริง ไกยวงค์. (2554). ปัจจัยเชิงสาเหตุและประโยชน์ทางธุรกิจของการมีความรับผิดชอบต่ สังคมขององค์กรธุรกิจในอุตสาหกรรมเครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (ดุษฎีนิพนธ์ ปริญญาการจัดการดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการธุรกิจ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
Agan, Y., Kuzey, C., Acar, M. F., & Açıkgoz, A. (2014). The Relationships Between Corporate Social Responsibility, Environmental Supplier Development, and Firm Performance. Journal of Cleaner Production, 1-10.
Barney, J. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 17(1), 99–120.
Bose, S. & Thomas, K. (2007). Applying the balanced scorecard for better performance of intellectual capital. Journal of Intellectual Capital, 8(4), 653-665.
Denison Daniel, R. (1990). Corporate culture and organizational effectiveness. New York: John Wiley.
Drienikovà, K & Sakàl, P. (2012). Respecting Stakeholders and Their Engagement to Decision Making – The Way of Successful Corporate Social Responsibility Strategy. Management and Quality, 16, 165-173.
Elbanna, S., Eid, R., & Kamel, H. (2015). Measuring hotel performance using the balanced scorecard: Atheoretical construct development and its empirical validation. International Journal of Hospitality Management, 51, 105-114.
Gupta, N. (2012). Corporate Social Responsibility In Textile Industry. Golden Research Thoughts, 2(4), 1-8.
Huang, Y. C. & Wu, Y. C. (2010). Intellectual Capital and Knowledge Productivity: The Taiwan Biotech Industry. Management Decision, 48(4), 580 – 599.
Husted, B. W., & Allen, D. B. (2007). Strategic Corporate Social Responsibility and Value Creation Among Large Firms - Lessons from the Spanish Experience. Long Range Planning, 40(6), 594 – 610.
Jain, A. (2014). The Concept of Triple Bottom Line Reporting and India’s Perspective. Indian Journal of Applied Research, 4(5), 128-130.
Jamali, D. (2008). A Stakeholder Approach to Corporate Social Responsibility: A Fresh Perspective into Theory and Practice. Journal of Business Ethics, 82, 213–231
Kaplan, R. S. & Norton, D. P. (1992). The Balance Scorecard: Measures that Drive Performance. Harvard Business Review. 12, 71-79.
Kaplan, R. & Norton, D. (2004). The strategy map: guide to aligning intangible assets. Strategy and Leadership, 32(5), 10-17.
Kline, R. B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. (3rded.). New York, NY: The Guilford Press.
Malmelin, N. (2007). Communication Capital: Modelling Corporate Communications as an Organizational Asset. Corporate Communications: An International Journal,12(3), 298-310.
Markley, M. J., & Davis, L. (2007). Exploring Future Competitive Advantage Through Sustainable Supply Chains. International Journal of Physical Distribution & Logistics Management, 37(9), 763 – 774.
Martin-de-Castro, G., Navas-Lopez, J.E., Lopez-Saez, P. & Alama-Salazar, E. (2006). Organizational Capital as Competitive Advantage of the Firm. Journal of Intellectual Capital, 7(3), 324-337.
Mirkamali, K. S., & Salajeghe, S. (2014). Measuring the Relationship between Intellectual Capital and Project Managers Competency Model in the Project Oriented Organizations. Research in Business and Management, 1(2), 55-80.
Sanchez-Canizares, S.M., Ayuso Munoz, M.A. & Lopez-Guzman, T.(2007). Organizational culture and intellectual capital: a new model. Journal of Intellectual Capital, 8(3), 409-430.
Shafiee, M., Lotfi, F. H., & Saleh, H. (2014). Supply chain performance evaluation with data envelopment analysis and balanced scorecard approach. Applied Mathematical Modelling, 38, 5092-5112.
Shen, L., Govindan, K., & Shankar, M. (2015). Evaluation of Barriers of Corporate Social Responsibility Using an Analytical Hierarchy Process under a Fuzzy Environment—A Textile Case. Sustainability, 7, 3493-3514.
Shen, Y. C., Chen, P. S. & Wang, C. H. (2015). A study of enterprise resource planning (ERP) system performance measurement using the quantitative balanced scorecard approach. Computers in Industry, 2691, 1-13.
Stevanović, T., & Ranđelović, M. P. (2012). Sustainability Balanced Scorecard and Eco-Efficiency Analysis. Economics and Organization, 9(2), 257 – 270.
Turker, D. (2009). How Corporate Social Responsibility Influences Organizational Commitment. Journal of Business Ethics, 89, 189–204.
Yahya, N.A., Arshad, R. & Kamaluddin, A. (2015). Green Intellectual Capital Resources as Drivers of Firms’ Competitive Advantage. Intellectual Capital and Knowledge Management and Organizational Learning, 327-335.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Content and information of the article published at Suthiparithat Journal are based on the sole opinions and responsibility of author(s) only. Neither the editorial board involve in......
