ธุดงควัตร : แนวทางพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนา

ผู้แต่ง

  • พระครูปลัด ทินกร อิสฺสโร (คงถาวร) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
  • พระศรีวินยาภรณ์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมกุฏราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

ธุดงควัตร, แนวทางพัฒนาศาสนทายาท, พระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยเรื่อง ธุดงควัตร : แนวทางพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนา มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาหลักธุดงควัตร 2) เพื่อศึกษาการพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนา 3) เพื่อบูรณาการพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนาด้วยหลักธุดงควัตร 4) เพื่อนำเสนอองค์ความรู้เกี่ยวกับ “รูปแบบบูรณาการพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนาด้วยหลักธุดงควัตร” เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลเชิงเอกสาร วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและการสัมภาษณ์เชิงลึก (In- depth Interview) ผู้ทรงคุณวุฒิ 12 รูป/คน

           ผลการวิจัยพบว่าหลักธุดงควัตรในพระพุทธศาสนาที่มีมาในพระไตรปิฎกแค่เพียง 8 ข้อเท่านั้น ซึ่งมีใจความว่า ธุดงค์เป็นวัตรแต่ไม่เป็นศีล มี 8 ข้อ คือข้อ 1 ถึง 8 คือ 1)ปังสุกูลิกังคธุดงค์ (นุ่งห่มผ้าบังสุกุล) 2) เตจีวริกังคธุดงค์ (ทรงไตรจีวร) 3) ปิณฑปาติกังคธุดงค์ (เที่ยวบิณฑบาต) 4) สปทานจาริกังคธุดงค์ (เที่ยวบิณฑบาตตามลำดับ) 5) ขลุปัจฉาภัตติกังคธุดงค์ (การห้ามภัตเมื่อภายหลัง) 6) อารัญญิกังคธุดงค์ (การอยู่ป่า) 7) ยถาสันถติกังคธุดงค์ (การอยู่ในเสนาสนะอันท่านจัดให้) 8) เนสัชชิกังคธุดงค์ (การนั่ง) ต่อมามีการเพิ่มธุดงควัตรเข้ามาอีก 5 ข้อ คือข้อ 9 ถึง 13 ปัจจุบันนี้ ธุดงควัตรมี 13 ข้อ

           การพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนา พบว่า การปฏิบัติธุดงควัตรตามหลักพระพุทธศาสนาเพื่อขัดเกลากิเลส เป็นคนมักน้อย สันโดษ เลี้ยบง่าย เป็นต้น ศาสนทายาทปฏิบัติธุดงควัตรของพระมหาเถระ ในสังคมไทยที่ปรากฏเด่นชัดในหลักของการปฏิบัติธุดงควัตร ประกอบด้วย 1) หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต 2) หลวงปู่ดูลย์อตุโล 3) ท่านพ่อลี ธมฺมธโรและ 4) พระมหาบัว าณสมฺปนฺโน เป็นต้น ได้ถือปฏิบัติธุดงควัตรมาเป็นประจำไม่ลดละการปฏิบัติธุดงค์จึงเป็นการทวนกระแสเข้าสู่วิถีเดิมของการปฏิบัติ เนื่องจากอัครสาวกในพุทธกาลมี  พระมหากัสสปะเถระ ได้ปฏิบัติตามคำสอนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วส่งผลให้บรรลุผลได้ตามต้องการ

           บูรณาการพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนาด้วยหลักธุดงควัตร พบว่า ธุดงค์ทั้ง 13 ข้อ ในแต่ละข้อสามารถปฏิบัติเคร่งครัดได้มากน้อยโดยแบ่งเป็นขั้นอุกฤษ์ ขั้นกลางและขั้นธรรมดา การปฏิบัติธุดงค์ย่อมเป็นผู้สันโดษในปัจจัย 4 ได้แก่ เครื่องนุ่งห่ม (จีวร) อาหาร (บิณฑบาต) ที่อยู่อาศัย (เสนาสนะ) และยารักษาโรค ซึ่งลักษณะดังกล่าวเป็นลักษณะของธุดงคกรรมฐานที่ชอบนิยมปฏิบัติธุดงค์ไปพร้อมกับการเจริญสมถกัมมัฏฐานและวิปัสสนากัมมัฏฐาน ดังนั้นธุดงควัตรเป็นวัตรปฏิบัติเพื่อพัฒนาศาสนทายาทให้เป็นผู้มักน้อย สันโดษ เลี้ยงง่ายอันจะทำให้เป็นผู้มีความสุขทั้งกายและใจในการดำเนินชีวิตในสังคม

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

การศาสนา, กรม. (2525). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับหลวง. เล่มที่ 2, 4, 10, 12, 15, 16, 17, 20, 21, 22, 23, 25, 29, 30, 37. กรุงเทพมหานคร: กรมการศาสนา.

พระสุทัศน์ กตสาโร (ประทุมแก้ว). (2556). การศึกษาธุดงควัตรในพระพุทธศาสนา: กรณีศึกษาแนวการปฏิบัติธุดงควัตรของวัดพระธรรมกาย จังหวัดปทุมธานี. ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระไพศาล พหุสุตฺโต (สุมาลี). (2558). วิธีการสร้างศาสนทายาทของพระสายปฏิบัติในจังหวัดสกลนคร. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสนศึกษา ภาควิชาปรัชญาและศาสนา คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์. วารสารปณิธาน. ปีที่ 11 ฉบับที่ 16 มกราคม - มิถุนายน 2558.

พระโสภณคณาภรณ์ (ระแบบ ตาโณ). (2529). ธรรมปริทรรศน์ 2. กรุงเทพมหานคร: ศรีสมบัติการพิมพ์.

ภันธกานต์ กิ้มทอง. (2553). ธรรมะแลกมาด้วยชีวิต. นครราชสีมา: ธัญญพัทธ.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตโต). (2561). การพัฒนาที่ยั่งยืน. (พิมพ์ครั้งที่ 21). วัดญาณเวศกวัน : นครปฐม.

เอกสิษ ฐ์ปฐพีสินหิรัญ. (2020). การมีส่วนร่วมของประชาชนส่งผลต่อปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของ องค์การบริหารส่วนตำบล อำเภอลำลูกกา จังหวัดปทุมธานี. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 3(2): 67-77.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-05-14

รูปแบบการอ้างอิง

คงถาวร พ. ท. ., & พระศรีวินยาภรณ์. (2022). ธุดงควัตร : แนวทางพัฒนาศาสนทายาทในพระพุทธศาสนา. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 27(1), 80–93. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/phiv/article/view/257084

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย