ยุทธศาสตร์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินเดีย ของวัดไทยนาลันทา รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นมาของการเผยแผ่พระพุทธศาสนา 2) ศึกษาปัญหาอุปสรรคในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของวัดไทยนาลันทา และ 3) เสนอยุทธศาสตร์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของวัดไทยนาลันทา รัฐพิหาร ประเทศอินเดีย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาเอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึก เพื่อให้ได้ข้อมูลสำคัญมาวิเคราะห์สรุปผลการวิจัย ผลการวิจัย พบว่า การเผยแผ่ในสมัยพุทธกาลมีวิธีการที่หลากหลายโดยเริ่มจากวิธีมุขปาฐะ สู่ยุคหลังพุทธกาลมีการจดบันทึกคำสอนลงใบลานและหนังสื่อ และมีการขยายงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาจนเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก รวมถึงประเทศไทย ต่อมามีการฟื้นฟูพระพุทธศาสนาในอินเดีย ซึ่งวัดไทยนาลันทาได้มีส่วนร่วมในการฟื้นฟูและเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินเดียจนถึงปัจจุบัน ปัญหาที่พบในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินเดียของวัดไทยนาลันทา คือ 1) ปัญหาข้อจำกัดในการปฏิบัติศาสนกิจในประเทศอินเดีย 2) ปัญหาการใช้ภาษาในการสื่อสารกับคนอินเดีย 3) ปัญหาสภาพบริบททางสังคมอินเดีย 4) ปัญหาโครงสร้างการจัดการภายในวัด 5) ปัญหาการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด – 19 และ 6) ปัญหาสภาพภูมิอากาศ วัดไทยนาลันทามีวิสัยทัศน์ที่จะนำพระพุทธศาสนากลับคืนสู่ประเทศอินเดีย จึงได้กำหนดยุทธศาสตร์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในประเทศอินเดีย ดังนี้ ยุทธศาสตร์ที่ 1 การสร้างคนเพื่อการเผยแผ่พระพุทธศาสนา ยุทธศาสตร์ที่ 2 การสร้างวัดสาขาของวัดไทยนาลันทา ยุทธศาสตร์ที่ 3 แผนการรองรับคณะผู้แสวงบุญ ยุทธศาสตร์ที่ 4 การวางแผนการดำเนินงานของวัดไทยนาลันทา