CHINESE EXPRESSIONS: PURPOSES OF USAGE

Authors

  • Jariya Wanichviriya Business Chinese Program, Faculty of Arts, Dhurakij Pundit University
  • Anchali Thongaime College of Education Sciences, Dhurakij Pundit University

Keywords:

Chinese Expressions, Purposes of Usage, The Origin of Chinese Expressions

Abstract

This study “Chinese Expressions: The Investigation into the Purposes of their Usage” was conducted in an attempt to (1) categorize Chinese expressions according to the purposes, and (2) define, elucidate the origin, and exemplify each expression for better understanding of why they were used for. 154 Chinese expressions were collected from books, textbooks, documents, relevant studies, Chinese-Thai dictionary, and Chinese-Thai expression dictionary. The data was then qualitatively analyzed using the researchers’ expertise and teaching experience as well as Chinese native speakers’ scrutiny and suggestions. The results revealed five major purposes of Chinese expression usage: 30 expressions for making complaints, 32 for giving warnings, 28 for giving opinions, 38 for giving compliments, and 26 for expressing ironies.

References

กาญจนาคพันธุ์. (นามแฝง, ขุนวิจิตรมาตรา. 2513). สำนวนไทย. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.

จินดาพร พินพงทรัพย์. (2545). การศึกษาสำนวนจีนที่ประกอบด้วยตัวอักษรมากกว่า 4 ตัว (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เฉิน หยงหลิน. (2526). สำนวนจีนและสำนวนไทย : การศึกษาเปรียบเทียบ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เชิดชัย ผาสุพงษ์. (2545). พจนานุกรมสํานวนจีน-ไทย. กรุงเทพฯ: พู่กันจีน.

ธันยา พิชัยแพทย์. (2531). การวิเคราะห์ลีลาภาษาในการรณรงค์หาเสียงของ ส.ส. สมัคร สุนทรเวช (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ. (2535). พจนานุกรมจีน-ไทย. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.

ประภัสสร วศินนิติวงศ์. (2544). สนุกกับสํานวนจีน. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส.

มานิต เจียรบรรจงกิจ. (2542). ชุมนุมสํานวนจีน เล่ม 1-3. กรุงเทพฯ: ทฤษฎี.

พระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, สมเด็จ. (2545). เมื่อข้าพเจ้าเป็นนักเรียนนอก (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

สุนันท์ อัญชลีนุกูล. (2543). คำพังเพย: รูปภาษาและเจตนาการใช้. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 43 (17), 145 -155.

เสี่ยว อานต้า. (2547). ไวยากรณ์จีน. กรุงเทพฯ: ทฤษฎี.

Chen Kang陈抗, Dong Kun董琨Sheng Dongling盛冬铃. (2002).《多功能成语词典》, 上海:汉语大词典出版社.

Li Dingkai李定凯Wang Zhijie王治杰. (2002).《成语应用词典》, 上海:上海辞书出版社.

Wan Yiling 万艺玲. (2000)《汉语词汇教程》,北京:北京语言文化大学出版社.

Wen Duanzheng 温端政. (2004)《中国歇后语大词典》,上海:上海辞书出版社.

Zhu Zuyan朱祖延. (2004).《汉语成语大词典》,北京:中华书局.

Burgers, C., Mulken, M. V., & Schellens, P. J. (2012). Type of evaluation and marking of irony: The role of perceived complexity and comprehension. Journal of Pragmatics, 4, 231-242.

Downloads

Published

2020-06-24

How to Cite

Wanichviriya, J., & Thongaime, A. (2020). CHINESE EXPRESSIONS: PURPOSES OF USAGE . Suthiparithat Journal, 34(110), 227–240. Retrieved from https://so05.tci-thaijo.org/index.php/DPUSuthiparithatJournal/article/view/243754

Issue

Section

Research Articles