การวิเคราะห์องค์ประกอบของปัจจัยการจัดงานเทศกาลดนตรีที่จัดขึ้นในประเทศไทย
คำสำคัญ:
เทศกาลดนตรี, การบริหารงานอีเวนต์, การออกแบบประสบการณ์, การวิเคราะห์องค์ประกอบบทคัดย่อ
จากการขับเคลื่อนเศรษฐกิจภายใต้กลยุทธ์เศรษฐกิจเทศกาล “Festival Economy” เพื่อผลักดันให้ประเทศไทยเป็นจุดหมายปลายทางในการจัดงานและเทศกาลนานาชาติ ทั้งนี้ “เทศกาลดนตรี” ถือว่าเป็นเครื่องมือสำคัญของประเทศในการผลักดันกลยุทธ์ และช่วยเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจอย่างเป็นรูปธรรม การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความสำคัญของปัจจัยการจัดงานเทศกาลดนตรีในประเทศไทย และเพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบของปัจจัยการจัดงานเทศกาลดนตรีในประเทศไทย โดยเป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ซึ่งประชากรในการวิจัยครั้งนี้คือ วัยรุ่นเพศชายและเพศหญิง มีอายุระหว่าง 15-24 ปี อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานคร และเคยมีประสบการณ์ในการเข้าชมเทศกาลดนตรีในประเทศไทย โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 400 ตัวอย่าง และใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย 3 ส่วน ได้แก่ คำถามเกี่ยวกับลักษณะส่วนบุคคล พฤติกรรมการเข้าร่วมเทศกาลดนตรี และปัจจัยการจัดงานเทศกาลดนตรีมีตัวแปรจำนวน 60 ตัวแปร สำหรับสถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistics) ประกอบด้วย ค่าความถี่ (Frequencies) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบ (Factor Analysis) หาจำนวนองค์ประกอบของปัจจัยการจัดเทศกาลดนตรีในประเทศไทย
ผลการวิจัยพบว่า ระดับความสำคัญของปัจจัยการจัดงานเทศกาลดนตรีในประเทศไทยที่ตัวอย่างให้ระดับความสำคัญมากที่สุด 3 อันดับแรก ได้แก่ ปัจจัยกลยุทธ์และการสื่อสารการตลาด (Strategy and Marketing Communication) ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.47 รองลงมา ได้แก่ ปัจจัยการออกแบบประสบการณ์ (Experience Design) ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.37 และปัจจัยอาหารเครื่องดื่มและของที่ระลึก (Catering and Souvenirs) ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.33 สำหรับการวิเคราะห์องค์ประกอบของปัจจัยการจัดงานเทศกาลดนตรีในประเทศไทย ผลการวิจัยพบว่า สามารถจำแนกองค์ประกอบของปัจจัยการจัดงานเทศกาลดนตรีได้ 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 1. ปัจจัยกลยุทธ์และการสื่อสารการตลาด (Strategy and Marketing Communication) 2. ปัจจัยสิ่งอำนวยความสะดวกและการบริหารจัดการทั่วไป (Facilities and General Management) 3. ปัจจัยสถานที่จัดงานและการเข้าถึง (Venue and Accessibility) 4. ปัจจัยอาหารเครื่องดื่มและของที่ระลึก (Catering and Souvenirs) 5. ปัจจัยการออกแบบประสบการณ์ (Experience Design) และ 6. ปัจจัยผู้จัดงาน (Event Organizer)
เอกสารอ้างอิง
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2551). การวิเคราะห์ข้อมูลหลายตัวแปร (พิมพ์ครั้งที่ 3). ธรรมสาร.
จิรันธนิน กมลเลิศ. (2567, 3 พฤษภาคม). คอนเสิร์ตระเบิดความมัน! ไทยจัด 900 งานในปีเดียว สร้างเงินสะพัดกว่า 2 หมื่นล้านบาท. The Standard. https://thestandard.co/thailand-900-concerts-in-one-year/
ชาคริต รถทอง. (2561). ปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการเข้าชมงานเทศกาลดนตรี EDM [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล]. CMMU Digital Archive. https://archive.cm.mahidol.ac.th/handle/123456789/3048
ตรีทิพ บุญแย้ม. (2562). รูปแบบทางการตลาดและแนวโน้มธุรกิจการจัดแสดงดนตรีสดประเภทดนตรีสมัยนิยมในประเทศไทย. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ, 8(1), 174-193. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/apheitvu/article/view/198421
ธรรมยุทธิ์ จันทร์ทิพย์ และพรพรหม ชมงาม. (2565). กระบวนการตัดสินใจซื้อมีผลต่อความเชื่อมั่นในการเข้าชมเทศกาลดนตรีของวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารสุทธิปริทัศน์, 36(3), 24-42. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/DPUSuthiparithatJournal/article/view/260354
นัทยา เสาทอง. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อบัตรคอนเสิร์ตเทศกาลดนตรีของผู้บริโภคในกรุงเทพมหานคร ช่วงยุคโควิด 19 [การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช]. STOUIR at Sukhothai Thammathirat Open University. https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/8400
เผ่าไท ผคุณสินธ์. (2563). การศึกษาความต้องการดนตรีสมัยนิยมของกลุ่มวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. DSpace at Silpakorn University. http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/3364
พรปวีณ์ ราษีมิน. (2564). ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลของงานเทศกาลดนตรี Music festival ที่มีผลต่อกลุ่มประชากรในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง]. โครงการบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต One Day Program สาขาวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัยรามคำแหง. http://www.mbaoneday-abstract.ru.ac.th/AbstractPdf/2564-3-2_1682488821.pdf
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (2561). Introduction to MICE industry (MICE 101) วิชาการจัดประชุมและนิทรรศการ. เอเอ็นที ออฟิศ เอ็กซ์เพรส.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (2561). Event 101 วิชาการจัดการอีเวนต์. เอเอ็นที ออฟิศ เอ็กซ์เพรส.
สิรัมชญา ศิวาบุตร และสุพาดา สิริกุตตา. (2557). แรงจูงใจ การรับรู้ ความคาดหวัง และพฤติกรรมการชมคอนเสิร์ตต่างประเทศในกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 5(1), 25-42. https://ejournals.swu.ac.th/index.php/MBASBJ/article/view/4639
Allen, R. C. (2009). The British industrial revolution in global perspective. Cambridge University Press. https://doi.org/10.1017/CBO9780511816680
Ballantyne, J., Ballantyne, B., & Packer, J. (2014). Designing and managing music festival experiences to enhance attendees’ psychological and social benefits. Musicae Scientiae, 18(1), 65-83. https://doi.org/10.1177/1029864913511845
Bladen C., Kennell, J., Abson, E., & Wilde, N. (2012). Events management. Routledge.
Borges, A. P., Rodrigues, P., & Matias, A. (2016). Customer satisfaction and expenditure behaviour in musical festivals: The optimus primavera sound case study. Tourism Economics, 22(4), 825-836. https://doi.org/10.1177/1354816616654255
Chang, J. J., Chen, R. F., & Lin, C. L. (2022). Exploring the driving factors of urban music festival tourism and service development strategies using the modified SIA-NRM approach. Sustainability, 14, Article 7498. https://doi.org/10.3390/su14127498
Derrett, R. (2016). The complete guide to creating enduring festivals. John Wiley & Son.
Gaft, J. (2019). Evaluating service quality at a music festival through customer satisfaction: Customer satisfaction at SaariHelvetti Music Festival [Master’s thesis, Tampere University of Applied Sciences]. THESEUS. https://urn.fi/URN:NBN:fi:amk-2019102620258
Hair, J. F., Anderson, R. E., Tatham, R. L., & Black, W. C. (1998). Multivariate data analysis (5th ed.). Prentice Hall.
Lee, K. J. (2017). Cultural capital of visitors, classical music festival satisfaction, and quality of life. Global Business & Finance Review, 22(4), 1-14. https://doi.org/10.17549/gbfr.2017.22.4.1
Malhotra, N. K. (2009). Marketing research: An applied orientation (6th ed.). Prentice Hall.
Manners, B., Kruger, M., & Saayman, M. (2012). Managing the beautiful noise: Evidence from the Neil Diamond show!. Journal of Convention & Event Tourism, 13(2), 100-120. https://doi.org/10.1080/15470148.2012.679612
Mulder, M., & Hitters, E. (2021). Visiting pop concerts and festivals: Measuring the value of an integrated live music motivation scale. Cultural Trends, 30(4), 355-375. https://doi.org/10.1080/09548963.2021.1916738
Smith, K., & Hanover, D. (2016). Experiential marketing: Secrets, strategies, and success stories from the World's greatest brands. John Wiley & Sons.
Tangit, T. M., Kibat, S. A., & Adanan, A. (2016). Lesson in managing visitors experience: The case of Future Music Festival Asia (FMFA) 2014 in Malaysia. Procedia Economics and Finance, 37, 25-27. https://doi.org/10.1016/S2212-5671(16)30092-2
Welthagen, L., & Lotter, M. (2020). Examining the relationship between music festival attributes and attendee satisfaction. Journal for New Generation Sciences, 18(2), 56-69. https://journals.co.za/doi/abs/10.10520/ejc-newgen-v18-n2-a5
Worrachananun, M., & Srisuksai, N. (2022). The correlation between perceived experience of music festivals, subjective norms, satisfaction, and electronic word of mouth intention. Journal of Management Information and Decision Sciences, 25(4), 1-9.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารสุทธิปริทัศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารสุทธิปริทัศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสุทธิปริทัศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารสุทธิปริทัศน์ก่อนเท่านั้น
