ความคาดหวัง และการรับรู้ประสบการณ์จริงต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืนของประชาชนในกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืน, การบริหารงานอีเวนต์, ความคาดหวัง, การรับรู้ประสบการณ์จริงบทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาความคาดหวัง และการรับรู้ประสบการณ์จริงต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืน 2. เพื่อเปรียบเทียบความคาดหวัง และการรับรู้ประสบการณ์จริงต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืนของประชาชนในกรุงเทพมหานคร จำแนกตามลักษณะทางประชากรศาสตร์ ได้แก่ เพศ อายุ การศึกษา รายได้และอาชีพ และ 3. เพื่อเปรียบเทียบความคาดหวังกับการรับรู้ประสบการณ์จริงต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืนของประชาชนในกรุงเทพมหานคร ตัวอย่างคือ ประชาชนที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานครที่เคยเข้าร่วมงานอีเวนต์อย่างยั่งยืน จำนวน 400 ตัวอย่าง โดยใช้แนวทางปฏิบัติเบื้องต้นสำหรับการจัดงานอย่างยั่งยืนของสำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน) หรือสสปน. เป็นกรอบในการศึกษา โดยสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistics) ได้แก่ ค่าความถี่ (Frequencies) ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และใช้สถิติ Independent Sample t-Test, Paired Sample t-Test และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One way ANOVA) เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของตัวแปร ผลการวิจัย พบว่า 1. ระดับความคาดหวังต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืน ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2. ระดับการรับรู้ประสบการณ์จริงต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืน ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3. ประชาชนในกรุงเทพมหานครที่มีลักษณะทางประชากรศาสตร์ ได้แก่ เพศ อายุ การศึกษา รายได้และอาชีพ ที่แตกต่างกัน มีความคาดหวังต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืน ไม่แตกต่างกัน 4. ประชาชนในกรุงเทพมหานครที่มีลักษณะทางประชากรศาสตร์ ได้แก่ อายุ รายได้ และอาชีพ ที่แตกต่างกัน มีการรับรู้ประสบการณ์จริงต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืน แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และ 5. ประชาชนในกรุงเทพมหานครมีความคาดหวังกับการรับรู้ประสบการณ์จริงต่อการจัดงานอีเวนต์อย่างยั่งยืนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ เสนีย์. (2566). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกสถานที่จัดประชุมสัมมนา (MICE) อย่างยั่งยืนของคนกรุงเทพมหานครที่มีต่อเมืองรอง [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล]. CMMU Digital Archive. https://archive.cm.mahidol.ac.th/handle/123456789/5155
กันยา สุวรรณแสง. (2544). จิตวิทยาทั่วไป (พิมพ์ครั้งที่ 5). อักษรวิทยา.
กัลยา วานิชบัญชา. (2550). การวิเคราะห์สถิติ สถิติสำหรับบริหารและวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 10). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัชชาติชวนทุกคนร่วมออกแบบ 'กรุงเทพฯ' เมืองยั่งยืน. (2567, 4 ตุลาคม). โพสต์ทูเดย์. https://www.posttoday.com/smart-city/714152
ปัณพร วงษ์จันทร์เพ็ญ. (2566). ปัจจัยความสำเร็จในการจัดงานอีเวนต์สำหรับโรงแรม 5 ดาว ที่ได้รับมาตรฐานการบริหารการจัดงานอย่างยั่งยืนประเทศไทย (TSEMS) ในเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. DSpace at Silpakorn University. http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/5237
ภัทร์ธมนต์ พลรงค์ และประสพชัย พสุนนท์. (2565). องค์ประกอบการมีส่วนร่วมเทศกาลสีเขียวของนักวิ่งมาราธอนในจังหวัดภูเก็ต. วารสารครุศาสตร์วิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 7(2), 199-218. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/jeducrru/article/view/260045
เมทิตา อังศุเมธ. (2564). แนวทางการจัดการขยะอาหารสำหรับงานอีเวนต์ในมุมมองของผู้ให้บริการสถานที่จัดงาน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. DSpace at Silpakorn University. http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/handle/123456789/3977
ลักขณา สริวัฒน์. (2549). จิตวิทยาในชีวิตประจำวัน (พิมพ์ครั้งที่ 2). โอเดียนสโตร์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ศุภร เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์, และองอาจ ปทะวานิช. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. ธรรมสาร.
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (ม.ป.ป.ก). แนวทางปฏิบัติเบื้องต้นสำหรับการจัดงานอย่างยั่งยืน. http://micecapabilities.tceb.or.th/mice/uploads/attachments/TCEB_25BasicGuidelines_UpdatedSEP2023.pdf
สำนักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ (องค์การมหาชน). (ม.ป.ป.ข.). คู่มือการจัดงานอย่างยั่งยืน. http://micecapabilities.tceb.or.th/mice/uploads/attachments/Thailand_Sustainable_Events_Guide_(TH).pdf
สุพรรณี ศรีธัมมา. (2567). แนวทางการจัดการของเสียจากงานอีเวนต์เพื่อความยั่งยืนในธุรกิจอุตสาหกรรมบริการ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 21(1), 238-249. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/umt-poly/article/view/274198
อมรินทร์ทีวีออนไลน์. (2566, 5 ตุลาคม). Sustainable event design จัดอีเว้นต์อย่างไรให้ยั่งยืน. https://www.amarintv.com /spotlight/sustainability/52921
อรุณศรี นามซุย และแสงแข บุญศิริ. (2559). แนวทางการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการจัดการการท่องเที่ยวรูปแบบ MICE อย่างยั่งยืนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 12(2). https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jitt/article/view/103586
โอลิมปิก Tokyo 2020 จัดการแข่งขันบนหลัก SDGs มุ่งสู่ความยั่งยืน. (2564, 25 กุมภาพันธ์). ประชาชาติธุรกิจ. https://www.prachachat.net/sd-plus/sdplus-sustainability/news-723569
MICE Intelligence Team. (2567, 11 เมษายน). Festival economics empowering with technology ยกระดับการจัดงานเทศกาลด้วยเทคโนโลยี. MICE Intelligence & Innovation Department. https://intelligence. businesseventsthailand.com/en/ blog/festival-economics-empowering-with-technology.
Boggia, A., Massei, G., Paolotti, L., Rocchi, L., & Schiavi, F. (2017). A model for measuring the environmental sustainability of events. Journal of Environmental Management, 206, 836-845. https://doi.org/10.1016/j.jenvman.2017.11.057
Brescia‑Zapata, M. (2023). Towards sustainable and accessible events: An exploratory research perspective. Universal Access in the Information Society. http://dx.doi.org/10.1007/s10209-023-01069-9
Dodds, R., Novotny, M., & Harper, S. (2020). Shaping our perception of reality: Sustainability communication by Canadian festivals. International Journal of Event and Festival Management, 11(4), 473-492. https://doi.org/10.1108/IJEFM-03-2020-0012
Fabbrizzia, S., Magginob, F., Marinellic, N., Menghinic, S., & Riccia, C. (2016). Sustainability and well-being: The perception of younger generations and their expectations. Agriculture and Agricultural Science Procedia, 8, 592–601. https://doi.org/10.1016/j.aaspro.2016.02.081
Getz, D. (2012). Event studies: Theory, research and policy for planned events (2nd ed.). Routledge.
Holmes, K., Hughes, M., Mair, J., & Carlsen, J. (2015). Events and sustainability. Routledge. https://doi.org/10.9774/gleaf.9781315813011
Johnston, R. (1995). The determinants of service quality: Satisfiers and dissatisfiers. International Journal of Service Industry Management, 6(5), 53-71. https://doi.org/10.1108/09564239510101536
Mair, J., & Laing, J. (2012). The greening of music festivals: Motivations, barriers and outcomes. Applying the Mair and Jago model. Journal of Sustainable Tourism, 20(5), 683–700. https://doi.org/10.1080/09669582.2011.636819
Matthews, D. (2008). Special event production: The process. Routledge.
Mokhtar, S., & Deng, Y. (2015). Attributes of sustainable event. International Journal of Environmental Science and Development, 6(11), 868-875. http://dx.doi.org/10.7763/IJESD.2015.V6.714
Romiti, A., & Sarti, D. (2016). Service quality experience and customers’ behavioural intentions in active sport tourism. Modern Economy, 7, 1361-1384. http://dx.doi.org/10.4236/me.2016.712127
Schiffman, L. G., & Kanuk, L. L. (1994). Consumer behavior. Prentice-Hall.
Seeman, M., & Evans, J. W. (1962). Alienation and learning in a hospital setting. American Sociology Review, 27(6), 772-782. https://doi.org/10.2307/2090405
Seočanac, S. (2023). Events and sustainability: Why and how to organize green events? Economics of Sustainable Development, 7(1), 39-48. http://dx.doi.org/10.5937/ESD2301039S
Solís-Radilla, M. M., Hernández-Lobato, L., Callarisa-Fiol, L. J., & Pastor-Durán, H. T. (2019). The importance of sustainability in the loyalty to a tourist destination through the management of expectations and experiences. Sustainability, 11(15), 4132. https://doi.org/10.3390/su11154132
United Nations Development Programme. (2023). Sustainable events: How to plan and organize sustainable events in Serbia. https://www.undp.org/serbia/publications/guideline-sustainable-events
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารสุทธิปริทัศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารสุทธิปริทัศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสุทธิปริทัศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารสุทธิปริทัศน์ก่อนเท่านั้น
