หลังโครงสร้างนิยมกับอรรถปริวรรต

ผู้แต่ง

  • พระมหาอนันต์ อนุตฺตโร (อันวิเศษ) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
  • กฤตสุชิน พลเสน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
  • พระปลัดธนา อคฺคธมฺโม (พิมพารัตน์) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

หลังโครงสร้างนิยม, อรรถปริวรรต, การอ่านตีความ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษา 1) หลังโครงสร้างนิยม 2) อรรถปริวรรต และ 3) หลังโครงสร้างนิยมกับการอ่านตีความ ผลการศึกษาพบว่า หลังโครงสร้างนิยมกับอรรถปริวรรตนั้นมีความสัมพันธ์กัน สืบเนื่องจากหลังโครงสร้างนิยม เป็นรูปแบบของทฤษฎีทางปรัชญา เชิงทฤษฎี และวรรณกรรม ที่สร้างขึ้นจากการปฏิเสธแนวคิดของโครงสร้างนิยม และมีการพัฒนามาจากแนวความคิดโครงสร้างนิยมที่ได้รับอิทธิพลจากนักภาษาศาสตร์และนักมานุษยวิทยา ฌาคส์ แดริดา (Jacques Derrida) ซึ่งเป็นนักทฤษฎีหลังโครงสร้างนิยมได้นำทฤษฎีการรื้อสร้าง ไปทดลองใช้ในการวิจารณ์วรรณกรรม จนได้รับความสนใจ และใช้ทฤษฎีนี้เป็นทฤษฎีการวิเคราะห์การทำงานของคู่ตรงข้ามในโครงสร้างลึกของความคิดและวัฒนธรรมตามทฤษฎีโครงสร้างนิยม มุ่งให้ผู้อ่านได้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลง และความซับซ้อนของความหมายที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ด้วยเหตุนี้ทฤษฎีการรื้อสร้างจึงเป็นอีกทฤษฎีหนึ่งที่สามารถนำมาใช้กับกระบวนการอ่านตีความ ที่จะช่วยให้ผู้อ่านได้เห็นถึงความไม่มีเสถียรภาพของภาษา มีการเปลี่ยนแปลง และความซับซ้อนของความหมาย รวมถึงสามารถตีความได้หลากหลาย โดยจะเป็นการตีความตัวบทมากกว่าการแสวงหาความจริงจากตัวบทนั้น ๆ

References

กันยาวีร์ สัทธาพงษ์. (2562). อรรถปริวรรต : การตีความปรัชญาหลังนวยุค กับพุทธปรัชญาสาราณียธรรม 6 เสริมสร้างสังคมคุณธรรม. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 6(1), 1-16.

กันยาวีร์ สัทธาพงษ์. (2562). การประยุกต์ใช้อรรถปริวรรตการตีความปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในเรื่องเกษตรทฤษฎีใหม่เพื่อสร้างสมดุลชีวิตอย่างยั่งยืนด้วยมุมมองปรัชญาหลังนวยุค. วารสารเซนต์จอห์น. 22(30), 236-253.

กีรติ บุญเจือ. (2551). “ย้อนอ่านปรัชญากังขาของมนุษยชาติ” (ช่วงวิจารณ์ระบบเครือข่าย). เล่ม 5 ในชุดปรัชญาและศาสนาเซนต์จอห์น. กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมและพัฒนาพลังแผ่นดินเชิงคุณธรรม.

กีรติ บุญเจือ. (2546). ชุดปรัชญาและศาสนาเซนต์จอห์น เล่ม 6 ปรัชญาอรรถปริวรรตของมนุษยชาติ (ช่วงพหุนิยม), กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.

กีรติ บุญเจือ. (2546). ปรัชญอรรถปริวรรตของมนุษยชาติ (ช่วงพหุนิยม), เล่ม 6 ในชุดปรัชญาและศาสนาเซนต์จอห์น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น.

ชัยยศ อิษฎ์วรพันธุ์ และ สุภางค์ จันทวานิช. (2551). ทฤษฎีสังคมวิทยา, วารสารอาษา : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นัฐวุฒิ สิงห์กุล, แนวคิดหลังโครงสร้างนิยม, ลงข้อมูลเมื่อวันศุกร์ที่ 24 มกราคม 2557. สืบค้นข้อมูลเมื่อ วันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2565, จาก http://nattawutsingh.blogspot.com /2014/01/blog-

post_5356.html.

อรทัย เพียยุระ. (2562). ทฤษฎีตะวันตก กับการวิจารณ์วรรณกรรม. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ภัทราภรณ์ ช้อยหิรัญ. (2563). ทฤษฎีการรื้อสร้างกับการอ่านตีความ. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร. 22(4), 329-340.

วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. หลังโครงสร้างนิยม. ลงข้อมูลวันอาทิตย์ที่ 16 พฤษภาคม 2564. สืบค้นข้อมูล เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https:// th.wikipedia.org/wiki/หลังโครงสร้างนิยม.

วิทยากร เชียงกูล และ พรภิรมณ์ เอี่ยมธรรม. (2547), อธิบายศัพท์ปรัชญาการเมืองและสังคม. กรุงเทพฯ: สายธาร.

จิรโชค วีระสย. (2556). เอกสารประกอบวิชาขอบเขตและวิธีการศึกษา (9902) ปรัชญาเชิงศาสตร์ว่า ด้วยมรดกทางปัญญานานาสาขา, กรุงเทพ ฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

อารีรัตน์ ภิราษร และ สมหวัง แก้วสุฟอง. (2562). แนวคิดเรื่องความหลากเลื่อนของ ฌากส์ แดร์ริดา. วารสารปณิธาน: วารสารวิชาการด้านปรัชญาและศาสนา. 15(1), 33-55.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2022-11-15