ศึกษาวิเคราะห์จริยศาสตร์ที่ปรากฏในกรณียเมตตสูตร

ผู้แต่ง

  • พระเดชา จิรเตโช (จิระอนุกูลชัย) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

จริยศาสตร์, กรณียเมตตสูตร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3. ประการ คือ 1. เพื่อศึกษาจริยศาสตร์ 2. เพื่อศึกษาหลักจริยศาสตร์ที่ปรากฏในกรณียเมตตสูตร 3. เพื่อศึกษาวิเคราะห์จริยศาสตร์ที่ปรากฏในกรณียเมตตสูตร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องเป็นหลัก นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์แล้วนำเสนอในเชิงพรรณนา

ผลของการวิจัยพบว่า 1) จริยศาสตร์เป็นสาขาหนึ่งของปรัชญา เป็นหลักการทางด้านทฤษฎีที่ว่าด้วยเรื่องความประพฤติของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องกับเกณฑ์ตัดสินความถูก ความผิด ควรหรือไม่ควร ด้วยการแสวงหาคุณค่าของชีวิตว่า อะไรเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตของมนุษย์ 2) หลักจริยศาสตร์ที่ปรากฏในกรณียเมตตสูตร เป็นหลักการทางด้านทฤษฎีและทางด้านการปฏิบัติ เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงประทานแก่พระภิกษุจำนวน 500 รูป เพื่อนำไปสวดแผ่เมตตาให้กับรุกขเทวดา แล้วเจริญเมตตาสมถกัมมัฏฐานด้วยความเพียร โดยใช้หลักธรรมมรรคมีองค์แปดที่ย่นย่อมาเป็น ศีล สมาธิ และปัญญา ทำให้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ได้ในที่สุด 3) วิเคราะห์จริยศาสตร์ที่ปรากฏในกรณียเมตตสูตรแบ่งได้สามประการ คือ ด้านความดีงาม ด้วยการประพฤติปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอน ด้านคุณธรรม เป็นการสั่งสมคุณงามความดี มั่นคงในพระรัตนตรัย และด้านคุณค่า ก่อให้เกิดความสุขสงบร่วมเย็นทั้งต่อตนเองและผู้อื่น ตลอดถึงสัตว์ทั้งหลายในภพภูมิต่าง ๆ

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

จำเริญรัตน์ เจือจันทร์. (2548). จริยศาสตร์: ทฤษฏีจริยธรรมสำหรับนักบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

เชิดชัย เลิศจิตรเลขา. (2545). จริยศาสตร์เพื่อชีวิต. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยเซนต์หลุยส์.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2550). สนทนาธรรม คติจตุคามรามเทพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Aristotle. (2004). Nicomachean Ethics (R. Crisp, Trans.). Cambridge: Cambridge University Press.

Barua, A. (2022). Buddhist Ethics in Contemporary Society: Applications and Implications. Milton Park: Routledge.

Chakrabarti, A. (2020). Ethics of Compassion in the Buddhist Tradition. London: Springer.

Collins, S. (1982). Selfless Persons: Imagery and Thought in Theravada Buddhism. Cambridge: Cambridge University Press.

Gethin, R. (1998). The Foundations of Buddhism. Oxford: Oxford University Press.

Harvey, P. (2000). An Introduction to Buddhist Ethics: Foundations, Values, and Issues. Cambridge: Cambridge University Press.

Keown, D. (1992). The Nature of Buddhist Ethics. London: Palgrave Macmillan.

Ladwig, P. and Schlieter, J. (2019). Buddhist Practice and Ethics: Religious and Moral Reflections. Oxford: Oxford University Press.

MacIntyre, A. (2007). After Virtue, 3rd ed. Notre Dame: University of Notre Dame Press.

Scherer, B. (2018). Buddhism in Action: Engaged Practice and Modern Society. London: Palgrave Macmillan.

Schroeder, J. (2019). Buddhist Ethics in the Modern World: A Guide to Practice and Reflection. New York: SUNY Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-05-15

รูปแบบการอ้างอิง

จิรเตโช (จิระอนุกูลชัย) พ. (2025). ศึกษาวิเคราะห์จริยศาสตร์ที่ปรากฏในกรณียเมตตสูตร. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 30(1), 1–11. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/phiv/article/view/273558