A MODEL OF INSTRUCTORS DEVELOPMENT MANAGEMENT IN SOUTHEAST ASIA UNIVERSITY
Keywords:
A Model of Instructors Development, Management in Southeast-Asia UniversityAbstract
The research is carried out by using the Research and Development approach. The purposes of this research were 1) to study the situation Instructors Development Management in Southeast Asia University, 2) to construct the model of Instructors Development Management in Southeast Asia University and 3) to evaluate the appropriation of the model in Southeast Asia University. Three groups of samples were proposed for the analysis: A total of 214 staff of Southeast Asia University, 11 experts and 24 administrators from Southeast Asia University tools used in this study was 1. carried out with questionnaires in order to study current condition of Management for 214 staff and 2. The data were also used for the construction of a questionnaire to elecit the instructors development 11 experts opinions. Three round of Delphi Technique were employed until the final model was completed. It was then presented to the 24 administrators of Southeast Asia University for final consideration for practical application. The statistics used for analyzing data were percentage, mean, standard deviation, median, inter-quartile ranges and t-test.
The research finding indicated that:
1. With respect to the condition of management for the development of instructors in Southeast Asian University, it appears that the management of agencies involving the promotion of learning and teaching performance from the overall picture was at medium level. The management of agencies supporting learning and teaching activities from the overall picture was at medium level. The management of activities for the development of teaching from the overall picture was at the medium level. And the management of activities for research development from the overall picture was the medium level.
2. The pattern of management for instructor development in Southeast Asian University of which the honorary advisor consider them appropriate consist of 4 subject matters as follows: 1. Management of agencies involving the promotion of learning and teaching performance, 2. Management of agencies supporting learning and teaching activities, 3. Management of activities for the development of teaching and 4. Management of activities, for research development.
3. The pattern of management for instructor development in Southeast Asian University of which the executive consider them appropriate, in harmony and practical consist of 4 subject matters as follows: 1. Management of agencies involving the promotion of learning and teaching performance, 2. Management of agencies supporting learning and teaching activities, 3. Management of activities for the development of teaching, and 4. Management of activities for research development.
References
กมล สุดประเสริฐ. (2548). รายงานการวิจัยเรื่องแนวทางการพัฒนาอาจารย์ในระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดภาพพิมพ์.
จรัส สุวรรณเวลา และคณะ. (2545). บนเส้นทางสู่มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คมสันติ์ ขจรปัญญาไพศาล. (2552) ข้อเสนอแผนที่ยุทธศาสตร์เพื่อพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธิ์ ภายใต้พระราชบัญญัติมหาวิทยาลัยราชภัฏ พ.ศ. 2547 (ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชา การบริหารการศึกษา). ขอนแก่น: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชัยเสฏฐ์ พรหมศรี. (2551) คู่มือสู่องค์การแห่งความเป็นเลิศ. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
เตือนจิตต์ จิตต์อารี. (2547). “ปัจจัยที่ส่งผลให้คณาจารย์ในมหาวิทยาลัยทำการสอน บริการวิชาการวิจัยและบริการชุมชน”. ข่าวสารวิจัยการศึกษา. 17(3), 28-34.
นพ ศรีบุญนาค. (2540). การบริหารการพัฒนาของสถาบันอุดมศึกษาเอกชน (ปริญญานิพนธ์ บ.ด.). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.
นิโลบล นิ่มกิ่งรัตน์. (2546). การประเมินพฤติกรรมการสอนทั่วไปของอาจารย์ในคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, วิจัยสนเทศ, 3(34), 37-42.
ประกอบ คุปรัตน์. (2542). การพัฒนาคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา: ปัญหาและทางออก. กรุงเทพฯ: ภาควิชาอุดมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประกอบ คุปรัตน์. (2549). การพัฒนาคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา : ปัญหาและทางออก. กรุงเทพฯ: ภาควิชาอุดมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประทีป ม. โกมลมาศ, ภราดา. (2546). “การพัฒนาคณาจารย์ในมหาวิทยาลัย”. ประทุม ฤกษ์กลาง. (2548). ปัจจัยที่มีผลต่อองค์การและผลการปฏิบัติงานของอาจารย์มหาวิทยาลัยเอกชน (ปริญญานิพนธ์การบริหารการศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พรรณี บุญประกอบ และคณะ. (2545). รูปแบบการบริหารจัดการที่ดีในมุมมองของประชาคมมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2542). การบริหารจัดการอุดมศึกษา : หลักและแนวทางตามแนวปฏิรูป. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2543). การพัฒนาคณาจารย์. กรุงเทพฯ: ทบวงมหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2546). กระบวนทัศน์ใหม่ในการบริหารจัดการอุดมศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำราและเอกสารวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนสิช สิทธิสมบูรณ์. (2546). รูปแบบการพัฒนาคณาจารย์ในมหาวิทยาลัย, วารสารการศึกษาแห่งชาติ, 27(3), 78-82.
มาณี ไชยธีรานุวัฒศิริ. (2547). การวิเคราะห์ปัจจัยพหุระดับที่สัมพันธ์กับความมุ่งมั่นต่องานวิชาการของอาจารย์มหาวิทยาลัยมหิดล (วิทยานิพนธ์อุดมศึกษาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มานิต บุญประเสริฐ และคณะ. (2546ก). รายงานการวิจัยเรื่องรูปแบบการบริหารจัดการสถาบันอุดมศึกษาแนวใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
มานิต บุญประเสริฐ และคณะ. (2546ข). รูปแบบการบริหารจัดการสถาบันอุดมศึกษาแนวใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
เมืองทอง แขมมณี. (2549). แนวทางการพัฒนาคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาไทย. ในแนวทางการพัฒนาคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาไทย. ขอนแก่น: หน่วยส่งเสริมประสิทธิภาพการสอนมหาวิทยาลัย ขอนแก่น.
วิจารณ์ พานิช. (2552). ทิศทางการพัฒนาอุดมศึกษาไทยในศตวรรษที่ 21: การยกระดับคุณภาพการศึกษาสู่ความเป็นเลิศ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
วิจิตร ศรีสอ้าน. ( 2541). ยุทธศาสตร์การพัฒนาคณาจารย์ในระดับอุดมศึกษา. ราชภัฏฉะเชิงเทรา. 1(2): 1-10.
สนั่น ประจงจิตร. (2540). การพัฒนาการเรียนการสอนของอาจารย์มหาวิทยาลัย. ,เสียง มศว, 4(1-12), 37-43.
สนม ครุฑเมือง. (2547). รูปแบบการบริหารมหาวิทยาลัยอิสระของรัฐ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา เอกสารการประชุมทางวิชาการการวิจัยทางการบริหารการศึกษา วันที่ 19-20 กรกฎาคม 2547 ณ โรงแรมแอมบาสเดอร์ สุขุมวิท กรุงเทพมหานคร.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). ปรัชญาการอุดมศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและแผนการอุดมศึกษา.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2547). รูปแบบการบริหารมหาวิทยาลัยในอนาคต. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุรพงค์ เอื้อศิริพรฤทธิ์. (2547). การพัฒนาตัวบ่งชี้รวมความเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในจังหวัดภาคใต้ (ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารจัดการ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อภิภา ปรัชพฤกษ์. (2554). หลังสมัยใหม่นิยมและการอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: อินทภาษ์.
Caldwell, S.D. (1989). Staff Development: a Handbook of Effective Practices. Oxford, Ohio: National Staff Development Council.
Caldwell, S.D. (1982). Staff Development-Four Approaches Described, Assessed for Practitioner, Theroretician, NASSP Bulletin, 66(451), 25-35.
Cole, P.G.; & Chan,K.S.L. (1987). Teaching Pfinciples and Practice. New York: Prentice-Hall.
Kerr, C. (1964). Faculty Development: 2 Handbook of Effective Practices. Oxford, Ohio: National Staff Development Cancel.
Luis, M.C. (2009). Developing to Excellence: Thai Higher Education Instinct. Retrieved January 22, 2014, from. www.tga.or.th
Phillip, J.A. (1981). Staff and Faculty Development in theUniversity of Malaya in Staff and Faculty Development in Southeast Asia Universities. P.1-51. Singapore: koan Wah.
Rice, E.R., & Austin, A.W. (1985). Achieving Educational Excellence. San Francico: Jossey-Bass.
Scldin, P., & Tukman, T. (1990). How Administrator CanImprove Teaching: Moveing from Tolk to Action in Higher Education. San Francisco: Jossey-Bass.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Content and information of the article published at Suthiparithat Journal are based on the sole opinions and responsibility of author(s) only. Neither the editorial board involve in......
